သံေယာဇဥ္တို႕ရဲ႕ အေျခခံအုတ္ျမစ္
Posted on 23.5.2010 by
shweyoat
``သင္တန္းတက္ခဲ့တာျခင္း တူတူေပမယ့္ ပန္းခ်ယ္ရီကိုဘာလို႕ မနိုင္ၾကတာလဲ ´´
ဟင္းခ်က္သင္ခန္းစာကိုသင္ေပးတဲ့ စာဖုိမွဴးၾကီးက စားပဲြံေပၚကဟင္းခြက္ေတြ ၾကည့္ရင္း သင္တန္းသားေတြကို ေျပာလိုက္တယ္။ ဒါကို ေပါင္ခ်ိန္(၁၇၀)ရိွ နာမည္ အရင္ သြယ္လွွလွက
``ေမျမိဳ႕သူမို႕´´
ေနာက္တစ္ေယာက္က
``ဦးေႏွာက္စပယ္ရာပတ္ ေဆာင္ထားလို႕ ေနမယ္´´
စာဖိုမွဴးၾကီးက ေခါင္းကိုညိမ့္ကာ ျပံဳးသည္။ သင္တန္းသားေတြ အကုန္၀ိုင္းရ႕ီ ၾကတယ္။ မရီနိုင္သူက ဂႏၱ၀င္စိမ္း ။သူမ ပန္းခ်ယ္ရီ ဆိုသည့္ ေကာင္မေလးကို လွည့္ၾကည့္မိသည္။ ၾကည့္လိုက္ရင္ ေယာက်ၤားဆန္ဆန္နဲ႔ ဆံပင္ တိုတို ရွပ္အက်ၤီေတြကိုဘဲ အျမဲ ၀တ္ဆင္တတ္တဲ့ ေကာင္မေလး နာမည္က မလိုက္ဖက္စြား ပန္းခ်ယ္ရီတဲ့ ။ထို႕အျပင္ ပန္းခ်ယ္ရီိဆိုတဲ့ေကာင္မေလးက အခုသင္တန္းမွာ အျမဲတန္း ပထမ ။ သူမနာၾကည္းစြာ ၾကည့္မိသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာဘဲ ပန္းခ်ယ္ရီ သူမထံသုိ႕ အၾကည့္ေရာက္ လာပါတယ္။ ပန္းခ်ယ္ရီကသူမကိုၾကည့္ ေနေသာ ဂႏၱ၀င္စိမ္းအားၾကည့္မိရာ ဂႏၱ၀င္စိမ္းမွ သူမကိုနာနာၾကီးၾ႕ကီး ၾကည့္ေနတာ ေတြ႕သည့္အတြက္ ပထမအံ့အားသင့္ သြားေသာ္လည္း ျပံဳးျပလိုက္ပါတယ္။ သူမအျပံဳးမွာ `နင္ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုၾကည့္ေနရသလဲ၊ ငါကေတာ့ ဘယ္သူ႕မွ အနိုင္မေပးဘူး။ငါျပိဳင္ရင္ငါနိုင္မွ´ ဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္ေတြနဲ႔ ။ ဂႏၱ၀င္စိမ္းကေတာ့ `နင္မျပံဳးနိုင္ေတာ့ေအာင္ ငါလုပ္ျပပါဦးမယ္´ ဆိုတဲ့အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႔ ဒီအခ်ိန္မွာဘဲ..
``ကဲကဲ ဒီဘက္လွည့္ ၾကပါ။ သင္တန္းကာလလဲ ကုန္ျပီ။ အဲ့ေတာ့သင္တန္းဆင္းေပးရံုဘဲ က်န္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အရင္အပတ္စဥ္ေတြတုန္းက ဒီတိုင္းသင္တန္းျပီးသြားေပမယ့္ခုသင္တန္းမွာ အခြင့္အေရး တစ္ခုရလာတယ္။ ေနာက္အပတ္ တနဂၤေႏြေန႕မွာ ဒီမွာဘဲ ဟင္းခ်က္ျပိဳင္ၾကမယ္။ ပထမရမယ့္သူက နိုင္ငံျခားမွာ ေနာက္ဟင္းခ်က္သင္တန္းဆက္တက္ခြင့္ရမယ္ ။ အဲ့ေတာ့”
ပန္းခ်ယ္ရီနဲ႔ ဂႏၱ၀င္စိမ္းဒုတိယအၾကိမ္ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုၾကတယ္။ ကိုယ္စီအေတြးေတြကေတာ့
“ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့ပန္းခ်ယ္ရီရာ””
“ငါဘဲနိုင္မွာပါ”
................................
ပန္းခ်ယ္ရီ ဓါတ္ေလွကားေရွ႕အေရာက္မွာ ဂႏၱ၀င္စိမ္းက ေျပာင္စပ္စပ္နဲ႔ ဓါတ္ေလွကားတံခါးကိုပိတ္လိုက္ပါ တယ္။ ပန္းခ်ယ္ရီ အံၾကိတ္ကာ ေအာက္ထပ္ကို ဘယ္နည္းနဲ႔ ဘဲျဖစ္ျဖစ္ဂႏၱ၀င္စိမ္းထပ္အရင္ေရာက္ခ်င္မိ သြားပါတယ္။ စိတ္ထံဲမွာေတာ့ “အပုတ္သိုးမ အက်င့္ကိုက အပုတ္သိုးက်င့္ အပုတ္သိုးၾကံနဲ႔ ”ဒီဓါတ္ေလွကားျပန္တက္လာလဲမဆင္းခ်င္ေတာ့ ။ ဂႏၱ၀င္ ထက္ျမန္ေအာင္ ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းဖို႕က ေတြ႕ရာျပတင္းေပါက္ကေနခုန္ခ်မွရမယ္။ ေတြးေနတုန္းမွာဘဲ မီးျပတ္သြားခဲ့တယ္။ က်ိန္းေသပါတယ္ ဂႏၱ၀င္ ေအာက္မေရာက္ေလာက္ေသးဘူး ။အေတြးနဲ႔အတူ ရိုးရိုးေလွကားဘက္ကိုေျပးသြားပါတယ္။ စိတ္ထဲကေတာ့ “မီးမလာပါေစနဲ႕႔ ဦး”
....................................
ေလွကားကဆင္းလာတဲ့ ပန္းခ်ယ္ရီကို သူမဓါတ္ေလွကားအတြက္မွာ ေတြ႕လိုက္တာေၾကာင့္ သူမမ်က္ခံုးနွစ္ဖတ္ကိုဟန္ပါပါ ပင့္လို္က္ပါတယ္။ ပန္းခ်ယ္ရီကလဲ နင္ဘာတက္နိုင္ေသးလဲဆိုတဲ့ ရုပ္မ်ိဳးနဲ႔ ခပ္ေမာ့ေမာ့ လွမ္းကာ နွစ္ေယာက္စလံုးကေတာ့ ဒီကအတြက္ ေရွ႔ဆင္၀င္မွာ လာရပ္မယ့္ ပထမTAXI ကိုဘယ္သူအရင္ရရ ဆိုတဲ့ ဦးတည္ခ်က္ၾကီးၾကီးမားမားကို ေျပာင္းကာ ေျခလွမ္းေတြသြက္လာၾကပါတယ္။ ပန္းခ်ယ္ရီက အတြက္ တံခါးေရာက္ခါ့နီးမွ ဂႏၱ၀င္အေနာက္ဘက္သို႕ၾကည့္္ကာ အၾကီးအက်ယ္ကိုအ့့ံအား သင့္သြားပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ပါးစပ္ကလဲ “ဟယ္”ဆိုတဲ့အာေမဋိတ္ကို ေယာင္ေယာင္နန ထြက္သြားပါတယ္။ ဂႏၱ၀င္လဲပန္းခ်ယ္ရီကို ၾကည့္ကာ သူမအေနာက္ ဘက္မွာ ဘာျဖစ္ေနလဲလို႕ ျပန္လွည့္ေတာ့ TAXI ေနာက္ခန္းမွ ဖလိုင္းကစ္ လုပ္ျပေနတဲ့ ပန္းခ်ယ္ရီကို ၾကည့္ကာ ညံ့လိုက္ေလျခင္းလို႕႔ခံစားမိပါတယ္။ TAXI ထြက္သြားေတာ့မွ ေဒါက္ဖိနပ္ကို ၀တ္ထားသာ ေျခေထာက္ကို အားပါးတရ ေျခေစာင့္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ေဒါက္ဖိနပ္ကေဒါက္ခၽြန္ခၽြန္ေလးက ဂႏၱ၀င္စိမ္းရဲ႕ မညွာတာမႈေၾကာင့္ က်ိဳးသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာဘဲ သူမေရွ႕ကို TAXI တစ္စီးေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။
...................................
စာဖိုမွဴးၾကီးနဲ႔ သူေဌးက အေပၚထပ္မွ ပန္းခ်ယ္ရီတို႕ ဂႏၱ၀င္တို႕ ၾကည့္ကာရီလိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ သူေဌးက
“ခုသူတို႕နွစ္ေယာက္ အေျခေနက..”
စားဖိုမွဴးၾကီးက ျပံဳးရင္း
“နွစ္ေယာက္စလံုးကိုနိုင္ငံျခားလႊတ္ရမွာဘဲ ။သူတို႕နွစ္ေယာက္စလံုးက အရမ္းေတာ္ၾကပါတယ္။ ပထမတစ္ေယာက္က ဟင္းခ်က္ရာမွာ စိတ္ရွည္တယ္ ။ ေစတနာပါတယ္။ဒုတိယတစ္ေယာက္ကေတာ့ ဟင္းရဲက အရသာကိုအဓိကထားပါတယ္။ သူတို႕နွစ္ေယာက္စလံုးအရမ္းကိုေတာ္ၾကပါတယ္။ ”
“ဒါေပမယ့္ ပထမရတဲ့သူကိုဘဲ လႊတ္မယ္လို႕ေျပာထားတယ္မဟုတ္လား ”
“ဟုတ္ပါတယ္ သူတို႕နွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အနိုင္မခံၾကေပမယ့္ သူတို႕ကိုတစ္ေယာက္တည္းလႊတ္မယ္လို႕ေျပာလိုက္တဲံ့အတြက္ေၾကာင့္ အရမ္းၾကိဲးစားၾကမွာပါ။ နည္းနည္းေလးေတာင္ မေပါ့ေစခ်င္တဲ့အတြက္ ခုလိုေျပာထားတာပါ။”
သူေဌးက ေခါငး္တစ္ညိမ့္ညိမ့္လုပ္ကာ ဟိုတယ္ေအာက္ကို အဓိပၸါယ္မဲ့ ေငးၾကည့္ေနပါတယ္။
.......................................
ျပိဳင္ပဲြံေန႕မွာေတာ့ ပန္းခ်ယ္ရီနဲ႔ ဂႏၱ၀င္စိမ္းတို႕က ယံုၾကည့္မႈ အျပည့္နဲ႕ ဟင္းလ်ာမ်ားကို ခ်က္ျပဳတ္ျပင္ဆင္ေနပါတယ္ ။ ဒီျပိဳင္ပဲြမွာထူးျခားတာက ဘာဟင္းလွ်ာဆိုျပီးေခါင္းစဥ္တပ္ျပီး ခ်က္ေစျခင္းမဟုတ္ဘဲ ဒီသင္တန္းရဲ႕သူေဌး ဒီဟိုတယ္ရဲ႔ ပိုင္ရွင္အတြက္ ေန႕လည္စာ စီမံေပးရမွာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အားလံုးခ်က္ျပဳတ္ေနၾကပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ ပန္းခ်ယ္ရီနဲ႔ ဂႏၱ၀င္စိမ္းတို႕ မ်က္လံုးျခင္း စစ္ျဖစ္တဲ့ စကၠန္႔ပိုင္းေလးက လဲြရင္ .......
ျပိဳင္ပဲြမွာ တတိယဆုကေနစေၾကျငာပါတယ္။ဒုတိယဆုကိုေၾကျငာအျပီးမွာ အကုန္လံုးရင္ခုန္သြားၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ပန္းခ်ယ္ရီ နဲ႔ ဂႏၱ၀င္ တစ္ေယာက္ေသာက္ဒုတိယခ်ိတ္ျပီး က်န္တစ္ေယာက္က ပထမလို႕ တြက္ထားၾကေပးမယ့္ဒုတိယဆုကို နွစ္ေယာက္စလံုးမရဘဲ သြယ္လွလွဆိုတဲ့ ဖက္တီးေလးက ရသြားတာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
ျပိဳင္ပဲြမွာ ပထမဆုကို ေၾကျငာေတာ့ ပန္းခ်ယ္ရီေရာ ဂႏၱ၀င္စိမး္ပါ ရင္ခုန္ေမွ်ာ္လင့္သည္ မွန္ေသာ္လည္း သူတို႕နွစ္ဦးစလံုးက ငါသာပထမရခဲ့ရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဆိုျပီး အားနာေနၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီပထမဆုကိုလိုလဲလိုခ်င္ မလိုလဲ မလိုခ်င္ျဖစ္လာပါတယ္။ စာဖိုမွဴးၾကီးကေတာ့ျပံဳးရင္း
“ပထမဆုကိုေတာ့ပန္းခ်ယ္ရီနဲ႔ ဂႏၱ၀င္စိမ္းက ပူးတဲြရသြားပါတယ္။ သူတို႕နွစ္ေယာက္ရဲ႕ ၾကိဳးစားပံုေလးနဲ႔ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေလးေတြကုိ ေ၀မွ်နားေထာင္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။”
ပန္းခ်ယ္ရီ ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီးျပံဳးျပီး
“ကၽြန္ေတာ္ ပထမဆံုး ဟင္းစီစဥ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕သူေဌးရဲ႕ က်မ္းမာေရး (history)ကုိေလ့လာၾကည့္ ေတာ့ သူေဌးက ဆီးခ်ိဳေသြးခ်ိဳေရာဂါအျပင္ နွလံုးေသြးေၾကာက်ဥ္းေရာဂါလဲ ရိွေနတာကိုသိရေတာ့ သူေဌးနဲ႔ လို္က္ဖတ္မယ့္ စားလို႕႔ေကာင္းတဲ့ ဟင္းလ်ာေတြကို ဦးစားေပးျပီး ခ်က္ျပဳတ္ခဲ့တာပါ ။ကၽြန္ေတာ့္ ဟင္းလ်ာမွာ ကၽြန္ေတာ့ ရဲ႕ ေစတနာေတြကိုထည့္ျပီးခ်က္ထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ကၽြန္ေတာ္ပထမဆုရတယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ပထမဆုကိုေၾကျငာမွာကို ခုနမိနစ္ပိုင္းေလးမွာ နားမေထာင္ရဲသလိုျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ဒါကေတာ့ ကၽြန္တာ္ပထမ မရမွာ ေၾကာက္လို႕ မဟုတ္ဘဲ ကၽြန္ေတာ္ ပထမရသြားမွာစိုးရိမ္တာေၾကာင့္ပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ မသိစိတ္က ခင္တြယ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း ဂႏၱ၀င္စိမ္းကိုလဲ ရေစခ်င္တာပါ ။ ”
ပန္ခ်ယ္ရီ ေျပာရင္း မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာပါတယ္။ စာဖိုမွဴးၾကီးနဲ႔ တကြ သင္တန္းသားေတြ အားလံုးလက္ခုပ္တီးျပီး အားေပးၾကပါတယ္။ ဂႏၱ၀င္စိမ္းလဲ ဆုေပးစင္ျမင့္ေပၚကိုေျပးတက္သြားပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ပန္းခ်ယ္ရီကို သိုင္းဖက္ကာ သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္ မ်က္ရည္ေတြ ရြဲလို႕ မ်က္နွာေလးေတြမွာ အျပစ္တစ္စက္မွမရိွ ပီတိအျပည့္နဲ႔ေပါ့။
..............................................
ဟိုတယ္ကအဆင္း ဓါတ္ေလွကားကို နွစ္ေယာက္သား၀င္ကာ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ျပံဳးကာ စကားတစ္ေျပာေျပာနဲ႔ ဒါေပမယ့္ ဓါတ္ေလွကားအထြက္မွာေတာ့ နဂိုဗီဇေလးေတြ ျပန္ေပၚလာကာ ဆင္၀င္ေရ႕လာရပ္မယ့္ ပထမဆံုးTAXI ကိုအရင္ရခ်င္လာၾကတာေၾကာင့္ ဟိုတယ္တံခါ့းေပါက္ကိုမေျပးရံုတစ္မယ္ သြက္သြက္ေလွ်ာက္လာၾကပါတယ္။နွစ္ေယာက္စလံုးကလဲ တစ္ေယာက္အေၾကာင္းတစ္ေယာက္သိကာ ျပံဳးစိစိနဲ႕႔ အလွ်င္အျမန္တံခါးေရွ႕ေရာက္မွ ပန္းခ်ယ္ရီ ဂႏၱ၀င္ေနာက္ကို ၾကည့္ကာ အံ့အားသင့္သလိုနဲ႔ ဟယ္လို႕ အာေမဋိတ္ျပဳလုိက္ပါေသာ္လဲ ဂႏၱ၀င္ အျမန္ေျပးထြက္ကာ ဆင္၀င္မွ TAXIကားေပၚေျပးတက္လိုက္ပါတယ္ ။ သူမတစ္ခါခံရျပီးျပီမဟုတ္ပါလား ။
ကားေပၚကေန ပန္းခ်ယ္ရီကို ဖလိုင္းကစ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ပန္းခ်ယ္ရီလဲ ဟိုတယ္ေရွ႕ကိုထြက္လာကာ ေဒါသေတာ့မျဖစ္ ေအာ္ရီလိုက္ပါတယ္။
သူမတို႕နွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ကာ ရီလိုက္တဲ့ သူနွစ္ အေပၚဆံုးထပ္မွာရိွေနတာ သူမတို႕မသိလိုက္ၾကေခ်။
.......................................................................................
ျပံဳးေပ်ာ္နိုင္ပါေစ ..............
ေရႊရုပ္