“အမ္ပီတီ ႏွစ္သိန္းတန္”

Posted on 11/8/2012 by shweyoat

“ဖုန္းေတြ ႏွစ္သိန္းနဲ႔ေရာင္းေပးေတာ့မယ္တဲ့”
ထိုသတင္းကိုေျပာတဲ့သူက လျပည့္သာေနသလိုမ်က္နွာ၊ မိႈရတဲ့မ်က္နွာၾကီးနဲ႔ စပ္ျဖီးျဖီးၾကီးကိုျဖစ္လုိ႕
“ဘယ္သူက ငါးသိန္းကေန နွစ္သိန္းထိ ေလွ်ာ့ ေရာင္းမွာလဲ  ေပါက္တက္ကရ ... ”
ကၽြန္မက လွမ္းေမးလိုက္ေတာ့
“ဂ်ာနယ္ေလး ဘာေလးမဖတ္ဘူးလား ဒီေလာက္ အုန္းအုန္းထေနတာ”
“ဘာ အုန္းအုန္းထ ဘုန္းဘုန္းမ မွ မဖတ္ဘူး ..ဒါနဲ႕ ေနပါဦး ႏွစ္သိန္းနဲ႕ ေရာင္းမယ္ဆိုေတာ့  ေရာင္းတဲ့သူ ဗိုက္နာေနလို႕ေနမယ္”
မာလာျမင့္စိတ္ညစ္သြားသည္ထင္၏။ သူ၏ ေခါင္းကို လက္ငါးေခ်ာင္းနဲ႕ ထိုးဖြလိုက္ကာ
“မသိဘူးေဟ့... ေရာင္းတာက ျမန္မာ့ဆက္သြယ္ေရးက ဗိုက္နာေနလား ဗိုက္ေအာင့္ေနလား ငါလဲမသိဘူး နင္၀ယ္မယ္ဆုိ ငါနဲ႔လိုက္ခဲ့ ခုသြား၀ယ္မလုိ႕”
ကၽြန္မ ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီးျပံဳးလိုက္မိသည္ ....  သူ႕အသံကိုၾကားဖို႕ လမ္းေဘးက ဖုန္းေတြဆီမွာ ေနပူခံစရာမလိုေတာ့ဘူးေလ .  အေအးေသာက္ရင္း မုန္႕စားရင္း ... တီဗီြၾကည့္ရင္း ယုတ္ဆြ အဆံုး အိမ္သာတက္ရင္းပင္ သူနဲ႕႔ စကားေျပာလို႕ရျပီေလ...
သို႕ေသာ္ မွန္းခ်က္နဲ႔ ႏွမ္းထြက္လဲြတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မအတြက္ ထြင္ထားခဲ့ေလသလားမသိဘူး.... ၀ယ္ခဲ့ေသာဖုန္းမွာ ဖုန္းေခၚျပီဆိုလွ်င္  နီးစပ္ရာ ျပတင္းေပါက္ကို အေျပးကပ္ရသည္။ ထို႕ေနာက္ ေခါင္းကို ျပတင္းေပါက္ အျပင္ထုတ္ကာ ဆက္ရသည္။ သို႕မွသာ ဖုန္းလိုင္းမိေတာ့ေလသည္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မတို႕ တစ္ရံုးလံုးလိုလို ေပ်ာ္ၾကသည္။ နွစ္သိန္းတန္ဖုန္းကို တစ္ေယာက္တစ္လံုး ကိုင္ႏိုင္ၾကျပီ ။ ရီလဲရီရေသးတယ္ ။ ဖုန္းေတြ၀ယ္တုန္းကဆို  ဖုန္းကိုကိုင္ကာ ၾကည့္လိုက္ရီလိုက္ .. ေနာက္ျပီး ဖုန္းကိုထားစရာေနရာမရိွျခင္းပင္။ ဒီေပၚမွာဆို ျပဳတ္က်နိုင္တယ္ ။ ဒီနားက လိုင္းမိပါ့မလား ။ ခ်ာလပတ္လည္စြာပင္ ဖုန္းကို ယုယလိုက္ၾကေသးသည္။ ထို႕ျပင္
“ဟဲ့ ညည္းဖုန္း ring ကို ငါနဲ႕ အတူတူလိုက္မလုပ္နဲ႔ ေတာ္ၾကာ ငါ့ဟာလားမသိ နင့္ဟာလားမသိျဖစ္ေနမယ္ ”
ထိုသို႕လဲ ျပႆနာတက္ၾကေသးသည္။
ဖုန္းစ၀ယ္တဲ့ေန႕ကဆို
“ဟဲလို... ဟဲလို... ဟီးဟီး ဟုတ္....ဟုတ္... ၀ယ္လိုက္တယ္ေလ ....အဟက္ဟက္.....မွတ္ထားေနာ္”
“ ေရာ္ပိုဆယ္ရို.... အိုပါးလား အဟိဟိ .... ဒါေလ ျမင့္၀ယ္လိုက္တာေပါ့ ဟီးးးး .. အသံကၾကည္တယ္ေနာ္ ... ျမင့္၀ယ္ထားလို႕ေနမွာ ”
“အဘြားလား  ဘြားေျမးေလ ဒီဖုန္းကို ၀ယ္လိုက္တာ ဘြား ထမင္းစားျပီးေရေသာက္ အဟက္ဟက္ ... ဘြား မီးဖုန္းကို နာရီ၀က္တစ္ခါ ေခၚေနာ္ ... အဲ့ဒါမွ အမ္ပီတီက လိုင္းအျပည့္ေပးတာတဲ့ ဟိဟိ... ဒါဘဲေနာ္ အာဘြား.....”
တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး ဖုန္းေတြေျပာၾကသည္။ ေနာက္ဆံုး ေျပာစရာ ကုန္သြားေတာ့ ရံုးထဲမွာ အခ်င္းခ်င္း  ဖုန္းေခၚကာ တိုးတိုး ၾကိတ္ေျပာၾကေသးသည္။  ထိုအထဲတြင္ ကၽြန္မကေတာ့ အိေျႏၵအရိွဆံုး ဆိုရေပမည္။ ဟီး.... ကၽြန္မခ်စ္သူကို မက္ေစ့ပို႕ကာ ညေနခုနွစ္နာရီ ဖုန္းေခၚမည္ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာထားသည္။ ကၽြန္မတို႕ ရံုးတြင္ တစ္ခါတစ္ေလ  ဖုန္းလိုင္းအျပည့္မိေသာ္လည္း တစ္ခါတေလ တစ္လိုင္းမွမေပၚေပ ..ထို႕ေၾကာင့္ ဖုန္းေျပာလွ်င္ နီးစပ္ရာျပတင္းေပါက္ မွာေျပာရသည္မွာ ဖီးပ်က္ေလေတာ့သည္။
ထုိ႕ေၾကာင့္ ညေန သူနဲ႔ အိမ္ေရာက္မွဖုန္းေျပာမည္ျဖစ္ေၾကာင္းမက္ေစ့ပို႕ျခင္းျဖစ္ေတာ့သည္။ ထို႕နွင့္ ညေနေရာက္ေတာ့
“ဟဲလို.... ေမာင္လား...”
ေမာင့္အသံခ်ိဳျမျမကိုၾကားရသည္။
“အဟြန္းဟြန္း.... ေမာင္က လားမဟုတ္ပါဘူး လူလူ”
“ေမာင္ကလဲ မေနာက္ပါနဲ႔ ေနာက္ဆို ဒီလိုအခ်ိန္စကားေျပာၾကမယ္ေနာ္”
“၀ရႈး.... ေ၀ါေ၀ါ..... ”
“အာ... ေမာင္ဘာေတြေျပာေနတာလဲ”
“.................”
သူ႕ထံမွ ဘာမွမၾကားရေတာ့ ။ ထိုအခါ ကၽြန္မမွာ ေမာင္က်ာလား ဆင္လား လုပ္ရေတာ့သည္ ။ ျပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္ကာ ေျပးကပ္ရေတာ့သည္။ ေခါင္းတစ္လံုးကိုအျပင္ထုတ္ဆက္ေသာ္လည္း အဆင္မေျပေသာေၾကာင့္ ကိုယ္တစ္ပိုင္းကို ျပတင္းေပါက္မွထြက္ကာ အတင္းဟဲလိုရေတာ့သည္။ ကၽြန္မ၏ေမာင္ၾကားလားေတာ့မသိ ကၽြန္မေတာ့ျပဳတ္က်ရင္ ဘ၀ေျပာင္းနိုင္ကိန္းဆိုက္ေနျပီ... ဒါေတာင္
“ေကာင္မေလး ... ေရွ႕ထပ္တိုးဦး ေမာင္မၾကားရဘူး ”
“ဘုရားကယ္ပါ.... ဒီမွာ ဒီထပ္ထပ္တိုးရင္ အမ္ပီတီဖုန္းမလိုေတာ့ဘူးေမာင္ေရ ... ဒီမွာ တစ္၀က္က အျပင္ထြက္ေနျပီ ”
“ဘာ ... မင္းဘာေတြ အျပင္ထြက္ေနတာလဲ ျပန္ထည့္ထား ...”
“ဟင္...”
သူနဲ႔ က်မ ဖုန္းတစ္လံုးစီနဲ႔ေတာ္ေတာ္ဒုကၡမ်ားေနေတာ့သည္။ သူေျပာတာ ကိုယ္က တစ္ပိုင္းတစ္စၾကား သူက ကိုယ္ေျပာတာကို နားစြန္နားဖ်ားၾကားက အတင္းျပန္ထည့္ခိုင္းေနေတာ့သည္။
“ဟာ ေမာင္ ... ဒီမွာလိုင္းက နွစ္လိုင္းေတာင္ေပၚေနတာေနာ္.. ေမာင့္ဘက္က ျဖစ္တာ....”
“ေဟ့ ဘာမွမျဖစ္ဘူး ဒီမွာ ေမာင္က ဆက္သြယ္ေရး တာ၀ါတိုင္ေအာက္က  ထိုင္ဆက္ေနတာ ”
“အဲ့ဒါေၾကာင့္ျဖစ္မယ္ တာ၀ါတိုင္ေပၚမွ တက္မေျပာတာ ဘယ္ရမလဲ”
“တီ..... တီ.....တီ....”
ေျပာရင္းဖုန္းလိုင္းျပတ္သြားေတာ့သည္။
ကၽြန္မျပန္ေခၚေသာ္လည္း
“လူၾကီးမင္းေခၚဆိုေသာဖုန္းမွာ ဆက္သြယ္မႈဧရိယာ ျပင္ပေရာက္ေနပါသျဖင့္ ေခၚဆုိ၍မရနိုင္ပါရွင္”
ရေအာင္ဆက္မွာေပါ့ ဆိုျပီး  မရမခ်င္းဇဲြေကာင္းေကာင္းနွင့္ေခၚေနမိသည္။သို႕ေသာ္ သူကလဲ လူၾကီးမင္းၾကီးဘဲေအာ္ေတာ့သည္။ ေနာက္ဆံုးတစ္ေခါက္တြင္မေတာ့
“ လူၾကီးမင္း၏ ဖုန္းကိုယ္တိုင္သည္ ဆက္သြယ္မႈ ဧရိယာ ျပင္ပေရာက္သြားပါသျဖင့္ မည္သို႕မွ ေခၚဆိုလို႕မရနိုင္ပါရွင္”
ဟင္ ငါ့ဖုန္း.... ဘာ....ဘာ...ေကာင္းေရာ ...ျပတ္ေရာ ...
ကၽြန္မဖုန္းကို ျပတင္းေပါက္ ေဘာင္ေပၚတင္ကာ ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
                             xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
                                                                                                                             ေရႊရုပ္