ေမာင္ဟုေခၚေသာည
-------------------------------
က်မသူ႕ကိုအေျဖျပီးတာတစ္လေက်ာ္ၾကာျပီ။ သူ႕ကိုက်မအြန္လိုင္းမွာေတြ႕ခဲ့ျပီး အျပင္မွာ ေလ့လာခဲ့သည္။ သူသည္ က်မအထင္ၾကီးေသာ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ဟုဆိုႏိုင္သည္။ သူဘာေျပာေျပာသေဘာက်ေသာ ေၾကာင့္ က်မအြန္လိုင္းသံုးရင္း သူအြန္လိုင္းတက္လာျပီဆို မည္သူႏွင့္မွ် စကားမေျပာေတာ့ဘဲ သူ႕တစ္ေယာက္တည္းႏွင့္သာ အခ်ိန္ကုန္ေစမိသည္။ သူ႕ဆီမွ ဗဟုသုတရသည့္စကားမ်ားႏွင့္ ၊ ဟာသမ်ားသာ ၾကားရသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ လူေတြ ခပ္မ်ားမ်ားထဲမွာ သူ႕အားက်မေရြးခ်ယ္မိသည္။ (မွတ္ခ်က္- သူ႕တြင္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ပိုးပန္းနည္းေပါင္းစံုရိွသည္။ က်မပို႕စ္ကို ၀င္ေရာက္ဖတ္ရႈသူမ်ားမွတ္သားၾကပါ ကုန္)က်မအြန္လိုင္းတြင္ လူအေတာ္မ်ားမ်ားကို ကိုကိုဟုေခၚကာ စကားေျပာေလ့ရိွသည္။ က်မစိတ္ထင္ ငါးေယာက္နည္းပါးရိွမည္။ ထိုသူမ်ားသည္ က်မႏွင့္သိပ္ခင္သူမ်ားျဖစ္သည္။ (အမွန္တကယ္ေျပာရလွ်င္ ခ်က္ေဘာက္မွာခ်က္ရင္း အေခၚအေ၀ၚမမွားေတာ့၊) သို႕ေသာ္ အျပင္မွာေတာ့ က်မသြားမေတြ႕ျဖစ္ သူ႕တစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ဖူးစာေရးနတ္က အြန္လိုင္းမွ ျမွားပစ္လိုက္သည္ထင္၏။
က်မကိုသူ ညီမေလးလို႕ တစ္ခါတစ္ရံမွေခၚကာ၊ ညည္းညည္းႏွင့္သံုး၍ ရင္းႏွွီးမႈကို အလြယ္တကူရယူသည္။ အျမဲတန္းလိုလို ေပတူး၊ ညစ္ပတ္အိုးကြဲ၊ ေၾကာင္းခ်ီး နာမည္စံုလွသည္။ မည္သို႕ပင္ဆိုေစကာမႈ က်မထိုနာမည္မ်ားကိုလဲ ႏွစ္သက္မိသည္။( သူေခၚလွ်င္ေျပာသည္။ အျခားလူေခၚလွ်င္ အင္တာေနရွင္နယ္ အဆဲေပါင္းစံုက်မ္းထဲမွ စာမ်က္ႏွာ အစအဆံုး ဆဲမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သတိပံ့လိုသည္) သူႏွင့္က်မ ႏွစ္ပတ္တစ္ခါ တစ္ပတ္တစ္ခါ အျပင္လက္ဘက္ရည္ဆိုင္တြင္ ဆံုၾကသည္။ သမီးရည္းစားလို႕ မည္သို႕မွ မထင္ႏိုင္ေသာ စံုတြဲပံုစံမ်ိဳးျဖင့္ နိုင္ငံေရး၊စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ဘာေရး၊ညာေရးတို႕အား လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းေဆြးေႏြး ၾကသည္။ က်မတို႕ ထိုင္စကားေျပာျပီဆိုလွ်င္ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွ ဆိုင္ရွင္ကစကာ စားပြဲထိုးမ်ားအထိ က်မတို႕နားတစ္၀ဲလည္လည္ႏွင့္ က်မတို႕၏ ေတာင္စဥ္ေရမရ စကားမ်ားကို ေပၚတင္တစ္မ်ိဳး၊ ထိုင္ခံုဖုန္သုတ္တစ္ဖံု၊ ေရေႏြးထည့္တစ္ခါ နည္းမ်ိဳးစံုႏွင့္နားေထာင္ၾကေသးသည္။ ထိုေန႕က သူႏွင့္က်မ စကားေျပာတာ ထိုလက္ဘက္ရည္ဆိုင္တြင္ သံုးနာရီနီးပါးၾကာသြား၏ ။ ေရေႏြးငါးအိုးနီးပါးကုန္ကာ က်မအိမ္သာႏွစ္ခါသြားရသည္။ အျပန္တြင္ သူကလိုက္ပို႕ျပီး
“ ေၾကာင္းခ်ီးရုပ္ေရ ညည္းကိုညက်ငါဖုန္းဆက္လိုက္မယ္”
“ဟုတ္ကဲ့ ကိုကို….”
ညေရာက္သည့္အခါ က်မအိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းမွာ အလုပ္ရႈပ္ေတာ့သည္။အေဖ့စားပဲြေပၚကို ဖုန္သုတ္( သန္႕ေနရဲ႕သားနွင့္) အေဖစာမေရးေအာင္စကားရွာၾကံေျပာ (အေဖစာေရးလွ်င္ အေဖ့စားပြဲေပၚရိွ ဖုန္းျမည္လာလွ်င္ က်မစကားေျပာမလြတ္လပ္မည္စိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္ပင္။ ထိုအခ်ိန္က ခုလိုလက္ကိုင္ဖုန္းေတြ ေခတ္မမီေသး(အဲေလ) ထိုဖုန္းကလဲ လက္မကိုင္ဘဲ ေျခႏွင့္ကိုင္တာက်လို႕ က်မေျပာခ်င္သည္က ၾကိဳးဖုန္း၊ ထိုဖုန္းသာ က်မတို႕၏အိမ္တြင္ရိွ၏ ) က်မတစ္ေယာက္တည္း အေဖႏွင့္အေမ ၾကားတြင္ ေျခခ်င္းရႈပ္ေနေသာေၾကာင့္
“ဟဲ့ ေရႊရုပ္ ညည္းအေဖစားပြဲမွာ ခဏေလး နာရီ၀က္ေလာက္ ျငိမ္ျငိမ္ေလးထိုင္စမ္း၊ ထိုင္ႏိုင္ရင္ ညည္းကို မနက္ျဖန္ ညည္းစားခ်င္တဲ့ နန္းၾကီးသုပ္လုပ္ေကၽြးမယ္… တီဗီြၾကည့္ရတာ အာရံုပ်က္တယ္ လွ်ပ္စီးကိုလက္ေနတာဘဲ”
“အယ္… ေပ်ာ္လိုက္တာ …အဟိဟိ…”
က်မ အေဖ့စားပြဲမွာ ထိုင္လိုက္ခ်ိန္တြင္
“ကလင္…..လင္….လင္…လင္”
“ဟဲလို” (က်မအသံကိုအစြမ္းကုန္ ႏႈံးညံ့ပစ္လိုက္သည္။ ၾကာသံႏွင့္ထူးလိုက္ေသာအခါ)
“ဒကာၾကီး နဲ႔ေျပာခ်င္လို႕ပါ ”
“ငင့္… ဟြတ္ကဲ့ပါဘုရား”
အေဖသည္ဘုန္းၾကီးႏွင့္အၾကာၾကီး ေလပစ္သည္။ အေဖကိုစကားအတိုခ်ဳန္းလိုက္တာ နာရီ၀က္နီးပါးၾကာ သည္။ အေဖဖုန္းေျပာေနခ်ိန္ သူဖုန္းေခၚလို႕မရမွာေၾကာက္မိသည္။ အေဖ့ကိုမေျပာရဲေသာေၾကာင့္ အေဖဖုန္းဆက္တာၾကည့္လိုက္ ေခါင္းကုတ္လိုက္ ၊သက္ျပင္းခ်လိုက္ႏွင့္ ခ်ာလပတ္လည္ေနေတာ့သည္။ ေနာက္ဆံုးမေအာင့္ႏိုင္သည့္အဆံုးမွ ဟိုသီခ်င္းအား ေအာ္ဆိုလိုက္မိသည္။
“ရင္မွာခံစား …..သူမျမင္ႏို္င္ေပ….. အသည္းထဲက အတြင္းေၾက….. အသည္းထဲက …အို၀ို… ၀ိုအို႕အို႕အို… အသည္းထဲက အတြင္းေၾက”
အေဖက်မကို မ်က္ခံုးက်ံဳ႕ျပီး ဖုန္းခ်လိုက္သည္။
“ကလင္….လင္…လင္…”
“တင္ပါ့ဘုရား…အဲေလ ေရႊရုပ္လား…. ေၾသာ္ေအး ရိွတယ္”
အေဖမေခၚခင္ ရင္တုန္ပန္းတုန္(အဲေလ ရင္ဘဲတုန္တာ ပန္းမရိွဘူး အဟိ) ႏွင့္ ဖုန္းလုကိုင္ျပီးသားျဖစ္ေန၏။
အေဖကမ်က္ေစာင္းထိုးျပီး အေမ့နား က်မကိုင္ထားတဲ့ဖုန္းႏွင့္ႏွစ္ေပခဲြေလာက္သာကြာသည့္ေနရာတြင္ ထိုင္ကာ တီဗီြ(ကိုရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲ) ၾကည့္ေန၏။က်မအသံကိုတိုးကာ
“ဟဲလို… ”
“ေအးေပတူးမ ငါညည္းကိုေခၚေနတာ နာရီ၀က္နီးပါးရိွေနျပီဟဲ့”
“ဟင္ … အဲ့ဒါအေဖေလ…”
“ေဟ”
အေဖသည္တီဗီြၾကည့္ေနရာမွ ေနာက္လွည့္ထူးသည္။
အေဖ့ကိုၾကည့္ကာ
“ဘာမွမဟုတ္ဘူး” ေျပာလိုက္ေတာ့ ဖုန္းထဲမွ
“ဘာကိုအေဖမဟုတ္တာလဲ…”
“အေဖမဟုတ္ဘူးဆိုတာ အေဖဟုတ္တယ္… အေဖဘုန္းၾကီးနဲ႔ဆက္ေနတာ..အၾကာၾကီးဘဲ”
အေဖမ်က္ေစာင္းလွည့္ထိုးသည္။ က်မလွ်ာထုတ္ျပလိုက္မိသည္။
“အဲ့ဒါအေရးမၾကီးဘူး… နင္နဲ႔ငါနဲ႔ အေခၚအေ၀ၚေျပာင္းမယ္…အဲ့ဒါနင္စဥ္းစားစမ္း ငါ့ကို ကိုကိုလို႕မေခၚနဲ႔ က်န္တာေခၚ ”
က်မစဥ္းစားသည္။ ခ်က္ခ်င္းေခၚခ်င္ေသာ ေ၀ါဟာရေလးတစ္ခုထြက္လာသည္။ သို႕ေသာ္ ေၾကာက္၏ ။ မေခၚရဲ ရွက္၏။
“သိဘူး … ခင္ဗ်ားဘဲေျပာေတာ့ ..” (ေဘးတြင္အေဖရိွေနေသာေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားႏွင့္ေျပာသည္)
သူက တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္ျပီး ၊
“ညည္းကိုငါက ခ်စ္လို႕ေခၚမယ္….. သိလားေၾကာင္းခ်ီးရုပ္”
“ငင့္ ရွင္းလိုက္တာ ခ်စ္လို႕ေခၚမယ္ ေၾကာင္ခ်ီးရုပ္တဲ့” (စိတ္ထဲမွၾကိတ္ေျပာသည္ အျပင္မွာေတာ့)
“ဟုတ္ကဲ့”
အေဖ့လဲၾကည့္ရေသးသည္။
“ညည္းကေတာ့ ငါ့ကို ဟိုေလ… ေမာင္လို႕ေခၚ”
“အဟိ….”
က်မေပ်ာ္သြားသည္။ က်မသူ႕ကိုေခၚခ်င္သည့္ေ၀ါဟာရ။ သို႕ေသာ္ သူကဆက္ေျပာေသာေၾကာင့္က်မ အၾကပ္ရိုက္သြားသည္။
“ကဲ…ေခၚၾကည့္စမ္း”
ေသစမ္း။ အေဖေရွ႕တြင္ သူစိမ္းေယာက်ၤားေလးကို မည္သို႕မည္ပံု ေမာင္ဟုေခၚရမည္နည္း အေဖက ေရွ႕တြင္ တီဗီြသာၾကည့္ေနတာ နားႏွစ္ဘက္က ေနာက္ေရာက္ေနသည္။ ေခၚလို႕မရဘူး အေဖရိွေနသည္ဟု မည္သို႕ေျပာရမည္နည္းထို႕ေၾကာင့္
“ဟုတ္ကဲ့”
“ညည္းကိုဟုတ္ကဲ့ခိုင္းလို႕လား ေမာင္လို႕ေခၚဆို”
“ဟုတ္….”
“………………”
“ေခၚပါဆို ေၾကာင္းခ်ီးမေလး”
က်မ အသံကိုႏွာေခါင္းထဲမွထုတ္ကာ မပီမသျဖင့္ (လိုက္ေခၚၾကည့္ၾကပါကုန္)
“ေ၀ါင္….”
“ဟင္…. ဘယ္လို …ျပန္ေခၚပါဦး…”
“ေ၀ါင္….”
“ဟ.. နင့္အသံဘာျဖစ္…”
“ေ၀ါင္ ပါဆို…”
“ ဟာ ..ဘာတုန္းဟာ…”
သူနဲ႔က်မ ေ၀ါင္ကိုပတ္လည္ရိုက္ကာ ဖုန္းခ်လိုက္ၾကသည္။ အေဖ့ၾကည့္ေတာ့ ျပံဳးစိစိႏွင့္အေမ့ၾကည့္ ေတာ့လဲ ထိုနည္းလည္းေကာင္းပါဘဲ၊ က်မအရွက္ၾကီးရွက္၍ က်မအိပ္ခန္းရိွရာ အေပၚထပ္ကိုေျပးတက္ေတာ့ ခလုတ္ကာ လဲေတာ့သည္။ ခလုတ္တိုက္လို႕ေယာင္သည့္အခါမွ ပီပီသသၾကီးျဖင့္
“ေအာင္မေလး …. ေမာင္ေတာ့က်ိဳးျပီ”
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
(ျပံဳးေပ်ာ္ႏိုင္ၾကပါေစ)
ေရႊရုပ္