ငါမွငါ

Posted on 5/27/2010 by shweyoat

အိမ္ရဲ႕ တံဆတ္ျမိတ္ကေနျပီး
ေရေတြက်ေနတယ္
ဒါဆိုမိုးရြာေနတယ္ေပါ့....

မိုးေရ.......
အားလံုးကို ေအးခ်မ္းေအာင္လုပ္နိုင္လား
ငါ့ရင္ထဲကခံစားခ်က္ေတြ မိုးေရေတြက်လို႕ ပူေလာင္ေနတယ္ထင္ပ
ဒီကမာၻၾကီးမွာ ငါဟာသားေကာင္လား
မိုးရြာတာ ဖားေအာ္လို႕ပါ
ဖားေအာ္တာေတာ့ ေျမြကိုက္လို႕ဗ်ိဳ႕
အဲ့ဒါမဟုတ္ဘူး ၊အဲ့ဒါငါျငင္းတယ္
ငါကေျမြကိုျမိဳမယ့္ဖား

လူေတြ လူေတြ
မရတာကိုမွလိုခ်င္ၾကတယ္တယ္တဲ့
ငါေရာလူတစ္ေယာက္မဟုတ္လား
လူေတြက အေ၀းကိုမင္တယ္
အနီးကိုနွင္တယ္တဲ့
ဒါဆိုရင္....
ငါကေရာ ။နင္ေရာ၊သူေရာ.......?

ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္
တန္ဖိုးရိွတဲ့အရာကို
မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ဖို႕
ငါ့မ်က္လံုး၊နင့္မ်က္္လံုး၊သူ႔မ်က္လံုးေတြ တိမ္ဖုံးေနျပီလား

ဘနဲ႔၀နဲ႔ေပါင္းမွဘ၀ျဖစ္တာပါ
ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ကတိုတုိေလး
တန္ဖိုးနဲ႔အဆင့္အတန္းကို ဂုဏ္ရိွစြာ
မွတ္ေက်ာက္တင္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနတဲ့ငါ
မရိုးသားတာေတြပါေပမယ့္
ငါ့လိပ္ျပာ ငါသန္႕တယ္
ဒါဆိုနင္ေရာ၊သူေရာ.......?

ဒီမွာေလ
ငါေတာ့မယုတ္မာဘူး
ငါစစ္ပဲြတစ္ခုကိုနႊဲမယ္ဆိုရင္
စစ္သည္အင္အားနဲ႔ လက္နက္ျပည့္စံုတဲ့အခါ
ငါစစ္ေၾကျငာတိုက္မွာပါ
ဒါဆိုနင္ေရာသူေရာ.......?
ငါ့ကုိအေမက
ေလာကၾကီးတထဲေရာက္ရင္
ေခါင္းျငိမ့္တတ္ေအာင္ဘဲ သင္ထားတာမဟုတ္ဘူး
ငါေလေခါင္းလဲခါတတ္တယ္။
ငါ လမ္းဆံုးေရာက္ေအာင္ေလွ်ာက္မယ္
ဖိနပ္ပါးရင္လဲပါးပါေစေပါ့
ငါ့ရဲ႕ကေလာင္က ခုေတာ့ အေရာင္မွိန္ေနမွာပါဘဲ
ဒါေပမယ့္ေလ ငါေလာင္စာေတြစုေနတယ္။
ငါေလွ်ာက္တဲ့လမ္းလဲ
ေတြ႕လိုက္ေပ်ာက္လိုက္နဲ႕႔
ပန္းတိုင္ကိုေတာ့ ျမင္ေနရတယ္
ရတယ္ေဟ့
ပန္းတိုင္ကိုေျခရာခံရင္း
ဆင္ကန္းလဲေတာတိုးမယ္....
မတားပါနဲ႔ ၊မဟားပါနဲ႔
ငါပန္းတုိင္ကိုသြားမလို႕႔ပါ
ေဟာ ...ဒီေနရာမွာ ငါ မြန္းၾကပ္ေနျပီဟာ
ဒီကဗ်ာမွာေလ ငါ့မ်က္ရည္ေတြပါတယ္
ဒီကဗ်ာမွာေလ ေတြေ၀မႈေတြ အဆံုးသတ္တယ္
ဒီကဗ်ာကေန ငါဆက္ေလွ်ာက္မယ္
ဒီကဗ်ာက ငါ့အတြက္လမ္းရွင္းတဲ့ဓား
ကံဆိုတာအလုပ္ပါ
ငါဆိုတဲ့လူမ်ိဳး ကံေၾကာင့္လို႕ထိုင္မျငီးဘူး
တစ္ေန႕မွာ ငါမွငါ ျဖစ္ေစရမယ္
............................
ျပံဳးေပ်ာ္နိုင္ပါေစ
ေရႊရုပ္