ရခိုင္သမိုင္းသုေတသီ ရမၼာ၀တီ အသွ်င္ ပညာစာရ

စာေရးသူ – ခိုင္လင္း (ေမဃဝတီ)

ရမၼာဝတီ အရွင္ပညာစာရ သတင္းေတြ ဖတ္ရေတာ့ ေသြးေတြ ဗေလာင္ဆူပြေစခဲ့တယ္။ ဒီသတင္းေတြကို အေျခခံၿပီး စစ္အစိုးရရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကို ႐ႈတ္ခ်ကာ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ေရးဖို႔ စိတ္ကူးရိွေပမယ့္ လက္ကခ်မေရးျဖစ္ခဲ့။ သတင္းဌာန ေပါင္းစံုက သတင္းေတြကို အခိ်န္ယူၿပီး အေသးစိတ္ ဖတ္ျဖစ္တယ္။ အေသးစိတ္ ေသြးေတြကို ဆူေလာင္ေစတဲ့လုပ္ရပ္။ စစ္ေတြကို သံုးေလးႀကိမ္ေလာက္ ဖံုးဆက္ျဖစ္ၿပီး ထင္ျမင္ခ်က္ေတြ နားေထာင္ၾကည့္တယ္။

အမ်ဳိးသီလ ႏွစ္ဌာနဆိုတာ ရခိုင္ေတြရဲ့ေသြး။ တပ္မေတာ္ထဲက ရခိုင္ေတြ ဒီ ဗီဇေသြး ေပ်ာက္ကုန္ၿပီလား။ လက္ထဲက ေသနတ္ေတြ အမ်ဳိးသီလ ႏွစ္ဌာန အတြက္ ကာကြယ္သင့္တယ္။ ရမၼာဝတီ အရွင္ပညာစာရရဲ့ ေရွးေဟာင္း အေမြအႏွစ္ေတြ ဆံုး႐ံႈးတာ မဟုတ္ဘူး။ ရခိုင္တမ်ဳိးသားလံုးရဲ့ ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္ေတြ ဆံု႐ံႈးတာျဖစ္တယ္။ ေရွးေဟာင္း ေပစာေတြမွာ အေၾကာင္းအရာမ်ဳိးစံု ပါေနလိမ့္မယ္၊ ေရွးေခတ္ ရခိုင္စာေပရဲ့မွတ္တမ္းေတြ၊ စာေပလက္ရာေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ တန္းဖိုး ပိုင္းျဖတ္လို႔ ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ျပီးေတာ့ ရခိုင္ဒဂၤါး။ ေျပာရရင္ ရခိုင္က သီးျခား ႏိုင္ငံေတာ္အျဖစ္ ေနခဲ့စဥ္က ႏိုင္ငံရဲ႕ ေငြေၾကး ထုတ္လုပ္ခဲ့ျခင္းဟာ ျမန္မာ(ဗမာ)ေတြထက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေစာတယ္။ ဒီ ဒဂၤါး (ေငြေၾကး) ေတြဟာ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈကို ျပသေနတာျဖစ္တယ္။ ပညာရွင္ေတြ ေျပာျကတာကေတာ့ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိး ယဥ္ေက်းမႈ ဘယ္ေလာက္ဖံြ႔ၿဖဳိး တိုးတက္သလဲဆိုတာကို အဲဒီလူမ်ဳိးရဲ႕ ဂႏၲ၀င္ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ေတြနဲ႔ တိုင္းတာရတယ္လို ေျပာၾကတယ္။

သတင္းအခ်က္အလက္ေတြအရ စာရင္းဇယားမရိွပဲ ဆရာေတာ္ စုေဆာင္းထားတဲ့ ေရွးေဟာင္း ေပစာ၊ ရခိုင္ဒဂၤါး (ရခိုင္ပိုက္ဆံ) စတဲ့ ေရွးေဟာင္း အေမြအႏွစ္ေတြကို အတင္းအဓမၼ သိမ္းယူလိုက္ျခင္းဟာ ရခိုင္တစ္မ်ဳိးသားလံုး အေနနဲ႔ အတိတ္ကို ျပန္ေျပာင္း သတိရသင့္တယ္။ အတိတ္ကို ျပန္ေျပာင္းသတိရတဲ့ လူေတြလည္း ရိွၾကမယ္။ ေျပာရရင္ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ရာေက်ာ္ ၾကာသြားျခင္းဟာ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးအတြက္ ၾကာတဲ့ အခိ်န္ကာလဟုတ္ဘူး။ အတိတ္ကို ျပန္ေျပာင္း သတိရျခင္းနဲ႔ အတူ ကိုယ့္ျပည္သူေတြအတြက္ ဘာေတြေပးသင့္သလဲ၊ အတိတ္ကို ျပန္ေျပာင္းသတိရသင့္တယ္ ဆိုတာ သတိရရံုအဆင့္ကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး တပ္မေတာ္ထဲက ရခိုင္လူမ်ဳိးေတြ အထူး နားလည္သင့္တယ္။ လုပ္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးဟာ တပ္မေတာ္ထဲက ရခိုင္ေတြက ပိုၿပီးရိွတယ္။ လုပ္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးဟာ လက္ထဲမွာ ရိွတယ္။ ဒီေနရာမွာ အေသအခ်ာ ေျပာခ်င္တာက ႏိုင္ငံေရး အေရာင္အေသြးမပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ တပ္မေတာ္ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို အေျခခံၿပီး လူတစ္စုက လုပ္ေနတယ္ ဆိုတာကို ေျပာခ်င္တယ္။

၁၇၈၄ တုန္းက ရခိုင့္ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ေတြ ဘာျဖစ္သြားသလဲ။ ျပန္စဥ္းစားသင့္တယ္။ ယူလို႔ရတာ အကုန္ယူ၊ ယူလို႔ မရရင္ မီး႐ႈိ႕။ မႏၲေလးေရာက္ ရခိုင္မဟာမုနိဘုရားက သက္ေသျပေနတယ္၊ ယူမရတဲ့ ရခိုင့္ ဘုရင့္ႏိုင္ငံေတာ္က နန္းေတာ္ ကို ျပာပံုဘဝ ပို႔ေပးခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ျပန္ေျပာင္း သတိရသင့္တယ္။ ဒီေန႔ ရမၼာဝတီ အရွင္ပညာစာရ စုေဆာင္းထားတဲ့ ေရွးေဟာင္း အေမြအႏွစ္ေတြဟာ ရခိုင္ေတြရဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ ျပယုဂ္ေတြ၊ ရခိုင္လူမ်ဳိးေတြရဲ့ ေသြးသား ေတြပါ။ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးအတြက္ ေရွးေဟာင္း အေမြအႏွစ္ဆိုတာ သိပ္အေရးႀကီးတယ္။ ၁၇၈၄ တုန္းက ဖ်က္ဆီးတန္ ဖ်က္ဆီး၊ ယူတန္ယူၿပီး ဒီေန႔အခိ်န္ထိ က်န္ေနေသးတဲ့ ရခိုင့္အေမြအႏွစ္ေတြကို ေသြးေအးေအးနဲ႔ ဖ်က္ဆီးခဲ့တာေတြ ရိွတယ္။ သတင္းမီဒီယာေတြေပၚ မေရာက္ခဲ့တာေတြ ရိွတယ္။ သမိုင္း အေမြအႏွစ္ဆိုတာ ဇာတိမာန္ကို ျဖစ္ေပၚေစတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဇာတိမာန္ ျပန္လည္ မရွင္သန္လာရေအာင္ ဟိုးကတည္းက လုပ္ခဲ့သလို က်န္ေနေသးတဲ့ သမိုင္းအေမြအႏွစ္ ေတြကိုလည္း အခါအခြင့္သင့္ရင္ သင့္သလို ဖ်က္ဆီးခံခဲ့ရသလို ယေန႔လည္း ဖ်က္ဆီးခံေနရတယ္။ ဆိုေတာ့ အရွင္ပညာစာရရဲ့ စုေဆာင္းထားတဲ့ ရခိုင့္ေရွးေဟာင္း ေပစာ၊ ရခိုင္ဒဂၤါး စတဲ့ သမိုင္းဆိုင္ရာ အေမြအႏွစ္ေတြဟာ ရခိုင္တစ္မ်ဳိးသားလံုးရဲ့ အေမြအႏွစ္ေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အသိနဲ႔ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာကို လုပ္ဖို႔လိုအပ္တယ္။ အမ်ဳိးသီလ နွစ္ဌာနနဲ႔ သေႏၶတည္လာတဲ့ ရခိုင္လူမ်ဳိးေတြအေနနဲ႔ တမ်ဳိးသားလံုးကို စိန္ေခၚသလို ျဖစ္ေနတဲ့ ဒီကိစၥကို လက္ပိုက္ ၾကည့္မေနသင့္ပါ ။

ရခိုင္တုိင္းရင္းသားမ်ား တိုးတက္ေရးပါတီ (RNDP) အေနနဲ႔ ဦးေဆာင္ၿပီး ဒီထက္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔လုုပ္ဖို႔ လိုအပ္တယ္။ ဒီပါတီရဲ့ လုပ္ရပ္ကို အားေပး ေထာက္ခံတယ္။ ေသခ်ာတာ တစ္ခုက အမ်ဳိးသားေရးဆိုင္ရာ ကိစၥျဖစ္တဲ့ အတြက္ ေရြးေကာက္ပြဲ ပါဝင္ ယွဥ္ၿပိဳင္ေရးထက္ အေရးႀကီးတယ္။ ရခိုင္ဒီမိုကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဴပ္ (ဂ်ပန္) ဌာနခဲြရဲ့ လႈပ္ရွားမႈကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ အျခားေသာ ရခိုင္ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ ႏိုင္ငံေရး မဟုတ္ေသာ အဖဲြ႔အစည္းမ်ား အေနနဲ႔လည္း သီးျခားေသာ္ လည္းေကာင္း၊ စုေပါင္း၍ေသာ္ လည္းေကာင္း လုပ္ေဆာင္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

မိဘမဲ့ ရခိုင္လူမ်ဳိး ကေလးငယ္ေတြကိစၥကို လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကလည္း တကယ့္ ေၾကကဲြစရာျဖစ္တယ္။ ရခိုင္လူထုေတြက တာဝန္ယူေနပါလွ်က္ ျမန္မာ (ဗမာ) ျပည္ကို ပို႔လိုက္ျခင္းကလည္း ရခိုင္ေတြရဲ့ ေသြးသားထဲက အမ်ဳိးသီလ ႏွစ္ဌာနကို စိန္ေခၚလိုက္တာ ျဖစ္တယ္။ ဒီကေလးေတြ ဘာျဖစ္သြားမလဲ။

ဒီကိစၥက ရခိုင္လူမ်ဳိးေတြ တကယ့္ မလိုလားအပ္တဲ့ကိစၥ တစ္ခုပါ။ တရားလိုေတြ စြပ္စဲြေျပာဆိုသလို သမိုင္းသုေတသီ ရမၼာဝတီ အရွင္ပညာစာရ မွားသည္ျဖစ္ေစ မွန္သည္ျဖစ္ေစ ေရွးေဟာင္း ရခိုင္ေပစာ၊ ဒဂၤါးစတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ မ်ားကို သိမ္းစရာမလို၊ ထို႔အတူ မိဘမဲ့ ရခိုင္ကေလးငယ္ေတြကို တာဝန္ဆက္ယူမည့္ စစ္ေတြၿမဳိ႕ရွိ ရပ္မိရပ္ဖမ်ားကို မလဲႊအပ္လုိက္ပဲ ျမန္မာ(ဗမာ) ျပည္ကို အတင္းအၾကပ္ပို႔စရာမလို။ ေက်ာင္းကို ခ်ိတ္ပိတ္စရာမလို။ ယခုကဲ့သို႔ မလိုအပ္သည့္ အရာေတြကိုပါ လုပ္ေဆာင္လာျခင္းဟာ ရခိုင္တမ်ဳိးသားလံုးကို စိန္ေခၚလိုက္ျခင္းျဖစ္တယ္။ တနည္းအားျဖင့္ အရွင္နာဂိႏၵ ေမာ္ကြန္းကို စိန္ေခၚ လိုက္တာျဖစ္တယ္။