ကြ်ႏ္ုပ္၏ပစၥဳပန္

Geschrieben am 16.04.2010 von akyawmyint
Stimmung: .
Tags:ကြ်ႏ္ုပ္၏ပစၥဳပန္

အေဆြေတာ္...

“ယကၡဳလက္ရွိအခ်ိန္အခါထက္ ေကာင္းေသာအခ်ိန္ကားမရွိေတာ့ေပ” ။

ဤကားငါႀကားဘူးေသာ စကားတစ္ရပ္ၿဖစ္၏။

ငါ့ အဖို့မူကား............

အတိတ္ကာလကားေဝးစြာထြက္ေၿပးခဲ့ေလၿပီ။

အနာဂတ္ကာလသည္လည္း အရိပ္အေရာင္မွ်ပင္မၿမင္ရေသး။

ပစၥဳပန္သည္ငါ့အားလက္ကိုဆြဲ၍ထူေလၿပီ။

 စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္တို့ကား  အေငြ ့ပ်ံေလႀကကုန္၏။                     

မြဲေၿခာက္လွေသာ အဆင္းရွိေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တို့က ငါ့အားရယ္သြမ္းေသြးႀက၍

ငါ့ ဘက္ေတာ္သားၿဖစ္သူတို့ကားငါ့ကို စြန့္ခြာသြားႀကေလကုန္ၿပီ။

ေနဝင္ဆည္းဆာအခ်ိန္ကား ရွည္လ်ားလွေပစြ။

ကမၻာကို ႏွုတ္ဆက္ေသာ သူရိယေနမင္း၏  အဆင္းသည္

 ငါ့ေသြးကဲ့သို့ ခ်င္းခ်င္းနီေပ၏။

ငါစိုက္ပ်ိဳးခဲ့ေလေသာ ခ်ဥ္ၿခင္းတို့ကား ၂၉ ႏွစ္တာမွ်သက္တမ္းရွိခဲ့ေလၿပီ...။

ယကၡဳမူကား..ဥပကၡာသစ္သီးတို့သီးပြင့္ေနႀကလ်က္ႏွင့္ ေၿခာက္ေသြ ့ေနႀကေလၿပီ...။

ငါ့သိစိတ္မ်ားက ဓါးကိုမကိုင္ႏွိုင္ေတာ့ေႀကာင္းေၿပာႀက၍...

ငါ့အတၱကဓါးကိုၿပန္ေကာက္ေပးေလၿပီ။

နံနက္ေနအရုဏ္တက္ခ်ိန္၌အသစ္ေမြးဖြားလာမည္ၿဖစ္ေသာ...

ငါ့ဝိဥာဥ္ႏွင့္ ငါ့စိတ္ေဇာအဟုန္တို့ကား.ယခုမူခ်ံဳးခ်ံဳးႀကေနႀက၍...

ငါ့အသက္သခင္မအေရာက္လွမ္းလာမည့္လမ္းတြင္ ....

ဒူးေထာက္ေစာင့္စားေနႀကရွာေလကုန္၏။

ငါ၏သခင္မကား ငါ့ဝိဥာဥ္ကိုၿပန္လည္နိုးထေစႏွိုင္ေသာ တစ္ဦးတည္းသူသာလွ်င္တည္း။

ယကၡဳမူကား ငါ့သခင္မ၏ ႏွုတ္မြက္ေတာ္မူမွသာလွ်င္ ငါၿပန္လည္ထေၿမာက္ေပေတာ့အံ့....။

မီးလ်ွံတို့ကားေတာက္ေလာင္ေနဆဲပင္...

ေမတၱာေရရွားေသာအရပ္တြင္ေလာက္ၿမိဳက္ေလေသာမီးကား..

ကိုယ္ၿခင္းစာနာၿခင္းမိုးေရတို့ သည္းထန္စြာရြာေလမွ ၿငိမ္းေလမည္တကား.....။

ငါသည္ လြမ္းဆြတ္ၿခင္းတို့ကို မေပ်ာက္ပ်က္ရေလေအာင္

ေသခ်ာစြာသိမ္းဆည္းထုတ္ပိုးခဲ့ၿပီၿဖစ္၍

ေနာက္မွခိုဝင္လာေလႀကေသာတမ္းတၿခင္းတို့အား..

သခင္မထံေတာ္တြင္ခစားႏွိုင္ႀကေလရန္ အားတင္းစီစဥ္ရေပ၏။

မည္ဟည္းေသာဆိုင္းသံတို့လည္းဆိတ္သုန္းေလၿပီ...၊

ေခါင္းေလာင္းထိုးသံသဲ့သဲ့ကားေလကိုစီးေၿမာ၍လာ၏....။

ေခါင္းေလာင္းထိုးသံတြင္ နစ္ေၿမာေနမိေသာငါ့အား.....

ငါ့နိုင္ငံတြင္ရွိေသာ အႀကီးဆံုးေခါင္းေလာင္းႀကီးႏွင့္တကြ

ထိုေနရာမွ ပံုရိပ္မ်ား အရိပ္အေငြ ့အၿဖစ္ရင္ထဲသို့ စီးဝင္လာႀကေလသည္......။

အတိတ္ပန္းတို့လည္းေၿခာက္ေသြ ့ေနႀကေလၿပီ။

စိတ္စမ္းေရတို့လည္းညစ္ေထးေနာက္က်ိပြက္ပြက္ထေနရာမွ ...

အနည္ထိုင္ ခန္းေၿခာက္စၿပဳေလၿပီ။

သခင္မလာေလမည့္လမ္း၌ ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းေစေႀကာင္း...

ဆုေတာင္းၿခင္းအမွုကိုလုပ္ေဆာင္ေနဆဲငါကား...အားအင္ကုန္ခမ္းေနေလၿပီ...။

ငါ၏သခင္မကား ငါ့ဝိဥာဥ္ကိုၿပန္လည္နိုးထေစႏွိုင္ေသာ တစ္ဦးတည္းသူသာလွ်င္တည္း။

ယကၡဳမူကား ငါ့သခင္မ၏ ႏွုတ္မြက္ေတာ္မူမွသာလွ်င္ ငါၿပန္လည္ထေၿမာက္ေပေတာ့အံ့....။