ေကာင္းပါသလား...ေကာင္းပါ၏လား...ေကာင္းပါသည္လား ၂၅

Опубликовано 08.09.2012 saleisha

ေရွးစကားတစ္ခုရွိသည္။ ရာဇ၀တ္ ေဘး ေျပးမလြတ္ဟု ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ မာေဂ်ျမင္ေနရသည္က ရာဇ၀တ္ေဘး ေျပးလွ်င္ လြတ္ တတ္သည္ဟု ဆုိရမလုိ ျဖစ္ေနသည္။ ေရွးစကားႏွင့္ေတာ့ ဖီလာ ဆန္႔က်င္ျဖစ္ေနသည္။ ရွင္းပါအံ့။

တစ္ေခတ္က အေကာက္ခြန္၀န္ထမ္း မ်ားကို အစုလိုက္ အျပံဳလိုက္ ေထာင္ထဲ ထည္႕ခဲ့သည္။ အခ်ဳိ႕ဆိုလွ်င္ ယခုထိ မလြတ္ၾကေသး။ သို႔ေသာ္ အရိပ္သံုးပါး နားလည္သူတို႔က အဖမ္းေတာ့ မခံႏိုင္ဟု ဆိုကာ ေျပးၾကသည္။ ကိစၥ၀ိစၥမ်ား ေအးခ်မ္းသြားေသာ္ တိမ္းေရွာင္ ေနသူ မ်ား ဘာမွမျဖစ္ဘဲ လြတ္လပ္စြာေနခြင့္ရ သြားသည္။

ဤကား သာဓကတစ္ခု။ ၁၉၈၈ အေရးအခင္းၿပီးေသာ္ အခ်ဳိ႕ က မိမိယံုၾကည္သည့္လမ္းစဥ္အတြက္တိုင္းတစ္ပါးသို႔ တိမ္းေရွာင္ၾက သည္။ အခ်ဳိ႕က လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ၾကသည္။ အခ်ဳိ႕ ျပည္ပမွေနၿပီး ျပည္တြင္း အစိုးရကို ဆန္႔က်င္ေ၀ဖန္သည့္ အသံမ်ား ထုတ္ လႊင့္ၾကသည္။

အခ်ဳိ႕က ဇာတ္တူသားစား လူသတ္မႈမ်ား က်ဴးလြန္ၿပီး တိမ္းေရွာင္ၾကသည္။ ဒီမိုကေရစီရရွိေရးဟု ေႂကြးေၾကာ္ကာ ျပည္ပတြင္ အေထာက္အပံ့မ်ားစြာျဖင့္ အေနေခ်ာင္ခဲ့ၾကသည္။ ယခုေတာ့ သူတို႔ေတာင္းဆိုေသာ ဒီမိုကေရစီလည္း ရၿပီဟုထင္သည္။ ဒီမိုကေရစီ ရရွိေရးအတြက္ ျပည္ပအဖြဲ႕ အစည္းမ်ားထံ စီးဆင္းေနေသာေငြမ်ား ျပည္တြင္းသို႔ စီး၀င္လာၾကသည္။

ထိုအခ်ိန္ တြင္ အဆိုပါသူမ်ားသည္ ျပည္တြင္းသို႔ ျပန္လာၾကျပန္သည္။ ယခင္က မတိမ္းေရွာင္လွ်င္ ေသဒဏ္နီးပါးက်သင့္မည့္ သူမ်ား သည္ သူရဲေကာင္းမ်ားသဖြယ္ အိမ္ျပန္လွေနၾကသည္။ အခ်ဳိ႕ဆုိလွ်င္ အစိုးရဌာနမ်ားျဖင့္ ဖက္စပ္အလုပ္ အကိုင္မ်ားပင္ လုပ္ကိုင္ ေနၾကၿပီ ျဖစ္သည္။

တစ္ခ်ိန္က သတင္းစာမ်ားတြင္ ဘယ္အဖြဲ႕က ရန္တိုက္ေပးေနသည္။ ဘယ္အဖြဲ႕က အေကာက္ၾကံေနသည္ စသျဖင့္ ေဖာ္ျပခံခဲ့ ရသူမ်ားသည္ ယခုအခါ အစိုးရႏွင့္ အထူးပနံသင့္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ဘယ္ကိုမွမတိမ္းေရွာင္ဘဲ ျပည္တြင္း၌သာ ႏိုင္ငံေရးကို တစ္စိုက္ မတ္မတ္ လုပ္သူမ်ား ေထာင္ေပါင္းစံုသို႔ လွည့္လည္ ေလ့လာေနရခ်ိန္တြင္ အဆိုပါသူမ်ားကား ျပည္ပ၌ ျပည္ေတာ္သာ ေနခဲ့ၾကသည္။

ျပည္ပတြင္ အေနအစားမေခ်ာင္ ခ်ိန္တြင္လည္း ျပည္တြင္းသို႔ ခပ္တည္တည္ ျပန္လာခြင့္ရွိ႐ံုမက သူရဲေကာင္း မ်ားသဖြယ္ အႀကိဳဆို ခံၾကရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ရာဇ၀တ္ေဘးဆိုသည္မွာ ေျပးႏိုင္လွ်င္လြတ္တတ္သည္ဟု မာေဂ် ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။

ထိုသူမ်ား၏ဘ၀မွာ အားက်စရာျဖစ္သည္။ အထက္ပါသူမ်ားကား ႏိုင္ငံေရး သမားမ်ားျဖစ္သည္ဟု ေစာဒကတက္လို သူမ်ား ရွိလိမ့္ မည္။ အလားတူပင္ ႏွစ္လံုးထီ ဒိုင္မ်ား၊ ေဘာလံုးထီ ဒိုင္မ်ားကို ဖမ္းဆီးခ်ိန္တြင္လည္း အဆိုပါ ဒိုင္ ဆိုသူမ်ားက ဘုရားဖူးထြက္သည္၊ ျပည္ပခရီး အလည္သြားသည္ဟုဆိုကာ ေရွာင္တိမ္းၾကသည္။

စီမံခ်က္ကာလၿပီးဆံုးလွ်င္ မူလအလုပ္ကို ခပ္တည္တည္ျပန္ လုပ္ႏိုင္ၾကသည္။ မေျပးႏိုင္သူတို႔ကား ထံုးစံအတိုင္း ေထာင္အတြင္း ၀င္ၾကရ ေတာ့သည္။ ဤသည္မွာလည္း ရာဇ၀တ္ေဘး ေျပးလွ်င္လြတ္သည္ဟူေသာ အဆိုကို အားျဖည့္ေပးသည့္အခ်က္ျဖစ္သည္။

အလားတူပင္ အႏွိပ္ခန္းေတြဖမ္းမည္ဟု ၾကားသည္ႏွင့္ ဆိုင္မ်ားပိတ္ကာ ကေလးမမ်ားကို ဘုရားဖူးပို႔သူပို႔၊ ရြာျပန္ ခိုင္းသူက ျပန္ခိုင္း ျဖင့္ ၿငိမ္ေနၿပီး အဆိုပါ စီမံခ်က္ၿပီးခ်ိန္တြင္ ဆိုင္လည္းအေန အထားမပ်က္ ျပန္ဖြင့္ႏိုင္ၾကသည္။ အလြန္ အတုယူဖြယ္ရာပင္ျဖစ္သည္။

လြန္ခဲ႕ေသာ ႏွစ္ ၄၀ ခန္႔က သေရာ္စာ တစ္ပုဒ္ ဖတ္ဖူးသည္။ အစိုးရတပ္ျဖင့္ တိုက္ပြဲျဖစ္ၿပီး ဒဏ္ရာျဖင့္ ဖမ္းဆီးခံရ ေသာတူျဖစ္သူ သူပုန္တပ္သားကို ေဆးရံု သြားေတြ႕ၿပီး ျပန္အလာ အဆိုပါသူပုန္ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္၏ အလင္း၀င္အခမ္းအနားသို႔ ၀န္ႀကီးမ်ား တက္ ေရာက္ခ်ီးျမႇင့္ သည္ကိုေတြ႕သျဖင့္ သူပုန္ဗိုလ္ျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ေသာတူကို စိတ္ဆိုး သည္ဟူသည့္စာျဖစ္သည္။

ကိုယ္ေတြ႕တစ္ခု ေျပာျပလိုသည္။ မာေဂ်က အစိုးရအရာရွိလုပ္ခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းေနဖက္တစ္ဦးက ရာဇ၀တ္မႈ တစ္ခုကို တိမ္းေရွာင္ ရင္းေတာခိုသြားသည္။ မာေဂ် အစိုးရအလုပ္မွျပဳတ္ၿပီး ေယာင္လည္လည္ျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ အဆိုပါ သူငယ္ခ်င္းက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႕ တစ္ဖြဲ႕တြင္ ဧရာမလူႀကီးျဖစ္ေနသည္။

တစ္ေန႔ ထမင္းဆိုင္တစ္ဆိုင္တြင္ မာေဂ် ႏွင့္ေတြ႕ေသာ္ အဆိုပါသူငယ္ခ်င္းက မင္းသည္ အလြန္မိုက္မဲသည္။ ငါကဲ့သို႔ ေတာခို သူပုန္ ထလွ်င္ ယခုေလာက္ဆို ႀကီးပြားေနေလာက္ၿပီဟု ဆူပူသြားဖူးသည္။ တပည့္တစ္ပန္း အေႁခြအရံမ်ားစြာ ျဖင့္ ဆိုင္အတြင္း ၀င္လာေသာ သူ႔ကို ၾကည့္ၿပီး ရာဇ၀တ္မႈတစ္မႈမွ မက်ဴးလြန္ခဲ့ ဖူးသည္ကို မာေဂ်ေနာင္တရခဲ့ဖူးသည္။

ကိုးကားခ်က္ ။ ။  ျမန္မာတိုင္းသတင္းဂ်ာနယ္္