ရခိုင္သမိုင္းသုေတသီ ရမၼာ၀တီ အသွ်င္ ပညာစာရ

မ်ိဳးမပ်က္ခ်င္ေက

အသားထဲက

ေလာက္ထြက္လာက
ျပည္ပ်က္ရေရ................။

သစ္ဆြီးလာက
ပုလုတ္က်
ေလာင္းပ်က္ရေရ............။

သြီးပုတ္လာက
ခႏၶာကိုယ္က်
ဘ၀နိကုန္းခ်ဳပ္ရေရ.........။

ေလာက္ေကာင္တိကို ထြတ္
ပုလုတ္တိကို ျဖတ္ထုတ္သတ္
သီးပုတ္တိကို ေဖာက္ထုတ္ကတ္............။

ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္သာႀကီး)
၀၄၊ ၀၈၊ ၂၀၁၀

ရင္ခြင္မဲ့ရို႕၏ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ဆရာေတာ္ အသွ်င္ပညာစာရ

အို .. ရခိုင္
ၾကားယင့္လား..
တမ္းတပူေဆြး ငိုညဥ္းသံတိ။

အို .. ရခိုင္
သိယင့္လား..
လူလံုးမလွ
အပူလံုးၾကြ ျဖစ္ရပ္တိ။

အို .. ရခိုင္
ျမင္ယင့္လား..
ကူသူမဟိ ကယ္သူမဟိ
ရင္ခြင္မဲ့ဘဝ မ်ဳိးဆက္တိ။

အို .. ရခိုင္
ဇာလုပ္နိန္ေလ..
ႏိုးၾကားကတ္ဖိ ထကတ္ဖိ
နီမျမင့္ခင္ လားကတ္ဖိ။

အနာဂတ္မ်ဳိးဆက္
သြီးသစ္တိအတြက္
ကိုယ္စီအသိတရား
ရင္မွာပိုက္လို႔
မ်က္ရည္ကိုသုတ္
ဓါးကိုထုတ္
သြီးေသာက္သစၥာ ျပဳကတ္ဖိ။

အခ်ဳပ္ခန္းအတြင္းမွ ရင္ခြင္မဲ့ရို႕၏ ကယ္တင္ရွင္ ဆရာေတာ္ အသွ်င္ပညာစာရအတြက္ ရည္စူးပူေဇာ္ ရီးလိုက္ပါယင့္။

လြမ္းလို႔ဏီ

ရမၼာဝတီဘေလာ့မွ

အတြင္းေလာက္ပိုး ၊ ထိုးလီလတ္ေက ၊ မ်ိဳးလည္းပ်က္ျပဳန္း ၊ သားလည္းဆံုး၏


အိုခ်စ္သီြးရို့
ရခိုင္သီြးခ်င္း
လက္ဆင့္ထိမ္းျမား ၊ အတြင္းအားကို
လူမ်ားထိုထို ၊ ျမတ္နိုးပိုလ်ွက္
အသက္ထက္ဆံုး ၊ က်င့္သံုးလတ္ေက
မျပဳန္းလူမ်ိဳး ၊ တိုးပြားတုိင္းသာ
ဟိပါလီအံ့ ၊ ငါ့ ခ်စ္သြီးရို့ ။ ။

လူမ်ိဳးျပဳန္းေအာင္ ၊ မုန္းတိုင္းေဆင္၍
အေမွာင္ကိုပ်ိဳး ၊ အယုတ္မ်ိဳးလည္း
ၾကိဳးစားလီသမွ် ၊ သဲရီက်သို႔
ငါရို ့သြီးေပါက္ ၊ ျမီေအာက္ေရာက္ေအာင္
ထိုးေဖါက္ျခင္းငွါ ၊ မစြမ္းသာတည္း ။ ။

မ်ိဳးကုိမခ်စ္ ၊ သီြးရင္းပစ္၍
မစစ္မ်ိဳးရိုး ၊ သူခိုးယုတ္ကုိ
အားကိုးရာဟု ၊ ယံုမွားျပဳလ်က္
တစ္သက္၀မ္းစာ ၊ ၾဟာေရလူဆိုး
မ်ိဳးဖ်က္ေကာင္ရို့ ၊အူသို႔၀င္ေရာက္
ျခံဆီေဖါက္၍
အတြင္းေလာက္ပိုး ၊ ထိုးလီလတ္ေက
မ်ိဳးလည္းပ်က္ျပဳန္း ၊ သားလည္းဆံုး၏ ။ ။

ေၾဟ့သေရာအခါ ၊ ရီႊဟသၤာဇာတ္
ရင္မွာမွတ္၍ ၊ ပမာရႈ႔ေလာ့
အို ခ်စ္သီြးရို့ ။ ။

အသွ်င္ (ရမၼာ)

ရမၼာဝတီဘေလာ့မွ

ရမၼာဝတီဘေလာ့မွ

ရင္ခြင္ေပ်ာက္သားရို့၏ ငိုရိႈက္သံ

လမင္းရိပ္ေခၚ၊ ေခၚေရလက္ညႈိး
အာကာထုိးေက၊
က်လာဖို႔လာ ၊ လာဖို့လာလို႔
ေမွ်ာ္ေရသားေခ်၊ ရင္မာေဗြလိမ့္
မခ်ိသာခို၊ မ်က္ရည္ယုိ၍
တမ္း တတတ သူရို့လြမ္းေရ
လြမ္းလိမ့္ေမေလ၊ လြမ္းလိမ့္ေမ ။

အီးေယာင္အီးေယာင္
အေမွာင္လဲေရာက္၊ နီေရာင္ေပ်ာက္ယာ
ဇာမာလဲေလ၊
ျခီသံျဖိဳးေျဖာက္၊ နားကိုေထာက္လို႔
လာဖို႔သူ႔လမ္း ၊ သားရို့တမ္းကာ
ေမွ်ာ္နီလိမ့္ေမ ၊ ေမွ်ာ္လိမ့္ေမ ။

ဘားဘာ ဘားဘာ
ဘားဘာႏႈတ္အာ ရင္မာေပြ႔ခ်ီ
သာခ်ိဳေတးျခင္း၊ ညွင္းကာသိပ္မွ
အိပ္ေရဘသား၊ အဘုေခ်ရို့
အေမွာင္တို႔ေက
ဘားဘာခြန္းဆို ၊ သံခ်ိဳလီညွင္း
စီးဆင္းဖို႔လာ ၊ စီးဖို့လာလို႔
နားခြင္ကိုစြင့္ ၊ အိပ္လို႔မေပ်ာ္
ေမွ်ာ္ကာတမ္းတ သူရို့လြမ္းေရ
လြမ္းလိမ့္ေမေဝ လြမ္းလိမ့္ေမ ။

ဘားဘာ ဘားဘာ
ေရာင္ဝါလည္းေပ်ာက္ အေမွာင္ေရာက္ယာ
ဇာခါလာလို႔ ျပန္လာဖို႔ေလ
ဘားဘာလာလမ္း မွန္းကာတ၍
ထမင္းႏုိ႔ျပတ္ ရြက္ႏုိ႔ရို႔မွာ
သည္းလႊာမီးျမစ္ အပူဆိုက္လို႔
ဘဝလမ္းခက္္
ခက္လိမ့္ေမေဝ ခက္လိမ့္ေမ ။

သံေဒမ်ိဳးဆက္ သူယုတ္ပ်က္ေၾကာင့္
အမိႏို႔ခမ္း ရြက္ႏုၾကမ္းမာ
မိုးလီထန္ထန္ နီဟုန္ျပင္းျပင္း
ကႏၱာရၾကမ္း ခရီးလမ္းကို
အေမွာင္လႊမ္းလို႔
ခင္းလီယက္ေလ ခင္းလီယက္ ။

အသွ်င္ (ရမၼာ)

ရမၼာဝတီဘေလာ့မွ