ဆရာဦးမိုးျမင့္၏ေက်းဇူး

Geschrieben am 29.09.2009 von phoaung008

ဒါကေတာ့ ဆရာဦးမိုးျမင့္က ကၽြန္ေတာ္အေပၚမွာ ထာရွိခဲ့တဲ့ ေစတနာနဲ႔ေက်းဇူးပါ။

ကၽြန္ေတာ္ကဆင္းရဲပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္က ေက်ာင္းတက္တုန္းကေပါ့။

အခုလဲ မထူးပါဘူး။

ဒါေပမဲ့ နဂုိကထက္ေတာ့ သာတယ္ထင္တာပဲ။

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အေျခခံစိတ္ဓါတ္ကေတာ့ ႀကိဳးစားခ်င္ ထူးခၽြန္ေျပာင္ေျမာက္ခ်င္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ကံမေကာင္ပါဘူးဗ်ာ။

ငယ္ငယ္က စာေတြလုပ္တိုင္းမွာ အေဖက သိပ္ၿပီးေတာ္ေစခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကို ႏွိမ္တယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒါကျပသနာ မဟုက္ပါဘူး။

ျပသနာကေတာ့ ကၽြန္တာ္စာေတြလုပ္တိုင္းမွာ အေဖကကၽြန္ေတာ္စာမွားရင္ စိတ္တိုတိုနဲ႔ အသကုန္ဗ်င္းေတာ့တာပဲ။

ဒါကမွ ျပသနာအစစ္။

ကၽြန္ေတာ္လဲ ေဆာ္ပေလာ္တီးခံရမွာကို ေၾကက္တာနဲ႔ပဲ စာေတြကို ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ေတာ့ဘူးေပါ့။

ဒါကမူလတန္းမွာေလ။

အလယ္တန္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ ္အိမ္အလုပ္ေတြကို ေကာင္ေကာင္းကူလုပ္ေနရၿပီ။

အိမ္မွာဝက္ေမြးတယ္။ ႏြားေမြးတယ္။ အေမကလဲ တစ္ဖက္တလမ္းက၀င္ေငြရဘို႕အတြက္ ေစ်းထြက္ရာင္းရတယ္ေလ။

ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြထဲမွာလဲ ကၽြန္ေတာ္က အႀကီးဆံုးအကုိဆိုေတာ့ အိမ္မွာသုံုးေရရဘို႕ ေရခပ္ ဝက္စာႏြားစာအတြက္ ထမင္းရည္သယ္ ခ်က္ျပဳက္အလုပ္ေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ပဲ ဆိုပါေတာ့။

ကၽြန္ေတာ္က်န္းမာေရး အေဖ့က်န္းမာေရးအတြက္နဲ႕အလယ္္တန္းပိုင္းမွာ တစ္ႏွစ္ကို တစ္လ တစ္လခြဲးေလာက္ ေက်ာင္းကလဲ ပံုမွန္ပ်က္ခဲ့ရေသးတယ္။

ေက်ာင္းစာကိုတာ္ခ်င္ထူးခၽြန္ခ်င္ေပမဲ့လဲ မျဖစ္ႏိုင္ခဲ့ဘူးေပါ့။

ဒီလိုနဲ႕ကၽၽြန္ေတာ္ အလယ္တန္ပိုင္းကို အိပဲ့အိပဲ့နဲ႔ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ၿပီး

အထက္တန္ပိုင္းကို အေျခခံမေကာင္းပဲနဲ႔ ေရာက္လာခဲ့တာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္က်မွ ကၽြန္ေတာ္ ျပသနာေတြ ႀကီးသထက္ ႀကီးလာၿပီေပါ့ခင္ဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္၏ဆင္းရဲမႈမွာ မူလတန္းနဲ႔ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘဝအထိ ေက်ာင္စိမ္းဝတ္စံုကေလးေတာင္ မဝတ္ခဲ့ႏုိင္။

ကၽြန္ေတာ္ အထက္တန္းေက်ာင္းသားႀကီး ျဖစ္လာေတာ့ ေက်ာင္းစိမ္းဝတ္စံုကေလးကို ေတာ္ေတာ္ဝတ္ခ်င္ခဲ့တယ္။

ဒါေၾကာင့္ သူမ်ားအိမ္ကေနၿပီး နဝမတန္းကို တက္ခဲ့တာ စာကိုေတာင္ေကာင္းေကာင္းလုပ္ခ်ိန္မရခဲ့ဘူး။

ဒီအႀကိဳးရဲ႕ရလဒ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဝမတန္းႏွစ္၀က္စာေမးပြဲးမွာ သံုးဘာသာေတာင္ က်တဲ့အထိ့ပါပဲ။

ဒိအခ်ိန္က်မွ ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့အိမ္ရယ္ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ကၽြန္ေတာ္အေဖရယ္ အားလံုးက ေကာင္းေကာင္းႀကီး ျပာျပာသလဲ ျဖစ္ၾကၿပီေလ။

ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ   ကၽြန္ေတာ္အိမ္ကိုပဲ ကၽြန္ေတာျပန္ေရာာက္လာေတာ့တာေပါ့။

ေက်ာင္စာေမးပြဲး မက်ဘို႔အတြက္ အေဖကကၽြန္ေတာ္ကို ဘယ္လိုပဲခက္ခဲခက္ခဲ က်ဴရွင္ေက်ာင္းထားေပးဘို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္လဲ ကၽြန္ေတာ္က်ဴရွင္လစာအတြက္နဲ႔ပဲ မိသာစုရဲ႕စာဝတ္ေနေရးကို ထိခိုက္မွာကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ ပညာေရးအတြက္က်ဳရွင္တက္ရမွာကို... ဘယ္တက္ႏိုင္ပါ့မလဲ။

ဒီမွာလဲၾကားျဖတ္ၿပီး မျဖစ္မေနေျပာျပစရာေလးေတြက်န္ခဲ့ေသးတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ငယ္နာမည္ကေတာ့ ေအာင္ပြင့္ပါ။

ဒီနာမည္ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေဆြမ်ိဳးေတြနဲ႔ အိမ္နီးနာခ်င္းေတြပဲ သိၾကပါတယ္။

ေက်ာင္းနာမည္ကေတာ့ အိုက္ဟိုင္းပါပဲ။

ေက်ာင္းနာမည္ကို ကၽြန္ေတာ္အိမ္နီးနားခ်င္း ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေခၚၾကရင္ သိဘို႔ ခက္သလို အိမ္နာမည္ကို ေက်ာင္းမွာ လာေခၚၾကရင္လဲ သိၾကမွာ မဟုက္ဘူး။

ဆရာဦးမိုးျမင့္ဆီက က်ဴရွင္ေကာင္းတယ္လို႔ နာမည္ႀကီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လဲ အဲဒီက်ဴရွင္ေက်ာင္းမွာတက္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္ကို က်ဴရွင္အပ္ေပးတာက ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အိမ္နီးနာျခင္းကအဖြားပါ။

အဖြားဆိုေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္က်ဴရွင္တက္ရတဲ့အေၾကာင္းေတြကို လိုရင္းတိုရွုင္း သြက္သြက္လက္လက္ေျပာႏုိုင္တယ္ဗ်ာ။

အေဖကေက်ာင္းဆရာျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ဆင္းရဲတဲ့အေၾကာင္း မျဖစ္မေနမို႔ က်ဴရွင္ထားရတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြေပါ့။

နာမည္က ဘယ္လိုေခၚသလဲ     ေအာင္ပြင့္ပါ

ကၽြန္ေတာ္မေျဖခင္ အဖြားက အရင္ေျဖသည္။

ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းနာမည္ကိုအဖြားမသိပါ။

ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းနာမည္ကိုေတာင္ ေျပာခ်ိန္မရလိုက္။

မင္းအရင္က က်ဴရွင္တစ္ခါမွမတက္ဖူးဘူးလား

ဟုက္ကဲ့ မတက္ဖူးပါဘူး

ဆရာ ကၽြန္ေတာ္ကို ေတာ္ေတာ္သနားသြားသည္ထင္

ဒါဆိုရင္ မင္းဆရာကို ဒီလေက်ာင္းလစာပဲေပး ေနာက္လေတြမွာ အလကားလာတက္ ဆရာအေနနဲ႔လဲ ပညာပါရမီျဖည့္တာေပါ့ကြာ။  ဟုက္...ဟုက္ကဲ့

ကၽြန္ေတာ္လဲ ေတာ္ေတာ္ဝမ္းသာသြားသည္ ဆရာ၏ေက်းဇူးသည္ ပညာသင္ဘို႔အတြကတင္မက ေငြေရးေၾကးေရးအခက္အခက္အခဲကုိလဲ ေျပလည္ေစသည္။

ကၽြန္ေတာ္ ဝမ္းသာလိုက္သည့္ျဖစ္ခ်င္း။

ကၽြန္ေတာ္၏ စာႀကိဳးစားခ်င္စိတ္သည္ ဆရာ၏ေက်းဇူးကို ဆင္ျခင္မိတိုင္း တိုးကာတိုးကာ တက္ၾကြလာခဲ့သည္။