ျမန္မာသမိုင္းနွင့္ မွန္နန္းရာဇဝင္ ၈

Posted on 2/19/2011 by tharhtootbr

နရပတိစည္သူ

From Myanmar Online Encyclopedia

နရပတိစည္သူသည္ နရသူမင္း၏ သားေတာ္ႏွစ္ပါးအနက္ အငယ္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာရာဇ၀င္မ်ားတြင္ ေရးသားထားခ်က္ အရ ညီေတာ္ နရပတိစည္သူ၏ ေ၀ဠဳ၀တီမိဖုရားအား ေနာင္ေတာ္ နရသိခၤမွ တပ္မက္ ၍ အေကာက္ႀကံကာ သိမ္းပိုက္လိုမုွေၾကာင့္ ညီေတာ္က မခံမရပ္ ႏိုင္ျဖစ္ၿပီး ေနာင္ေတာ္အား လုပ္ႀကံကာ ပုဂံထီးနန္းအား သိမ္းပိုက္သည္။

နရပတိစည္သူသည္ ေနာင္ေတာ္အား လုပ္ႀကံ၍ နန္းတက္သည္ ႏွင့္ ၎ မယံုၾကည္ သည့္ ေနာင္ေတာ္ ၏ မင္း မုွထမ္း ေက်းကၽြန္ မ်ားကို ရက္ရက္ စက္စက္ သုတ္သင္ ကြပ္မ်က္သည္။ ယင္းကြပ္ မ်က္သည့္အထဲတြင္ အျပစ္မဲ့ၿပီး ရဲရင့္ တည္ၾကည္ သည့္ ပညာ ရွိ အမတ္ႀကီး အနႏၱသူရိယ လည္း ပါ၀င္၍ ၎ မယံုၾကည္ သူ မ်ား အား ထပ္မံ ကြပ္မ်က္ရာတြင္ ယင္း၏ သစၥာေတာ္ခံ အမွ ထမ္းငယ္ ကၽြန္ရင္း ေအာင္စြာငယ္ ပါ ကြပ္မ်က္ေလသည္။ နရပတိစည္သူ သည္ အာဏာ တည္တန္ ့ခိုင္ၿမဲေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားေရး ကို ၾကမ္းၾကမ္း တမ္းတမ္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္မွာ ထင္ရွားေလသည္။

နရပတိစည္သူမင္း လက္ထက္ သု၀ဏၰဘုမၼိတိုင္းမွ တဆင့္ပုဂံ သို ့ေရာက္ရွိလာသည့္ ကဥၥပူရိ သာသနာကို သီဟိုရ္သာသနာ က လြႇမ္းမိုးစ ျပဳသည္ဟု ေထရ၀ါဒ သာသနာဆိုင္ရာ သုေတသီ တို ့က ယူဆၾကသည္။ နရပတိ စည္သူ၏ ေကာင္းမုွေတာ္မ်ား ထဲတြင္ ပုဂံမွ ေဂၚေတာ္ပုလႅင္ ႏွင့္ စူဠာမဏိ ေစတီေတာ္သည္ ထင္ရွား ေလ သည္။ အနႏၵသူရိယ အမတ္ႀကီး၏ မ်က္ေျဖလကၤာ ႏွင့္ ဓမၼ၀ိလာသ ဓမၼသတ္ ကို အေထာက္အထားျပဳ ၍၎။ နရ ပတိစည္္သူမင္း လက္ထက္တြင္ ေက်ာက္စာမ်ားတြင္ ျမန္မာစာ ႏွင့္ ေရးထိုးသည္ကို တစထက္တ စ ေတြ ့လာရ ၍ ၎။ မြန္ႏွင့္ ပါဠိဘာသာမ်ားလြွမ္းမိုးမုွ ေအာက္မွ ျမန္မာစာေပသည္ လြတ္ ေျမာက္စျပဳလာ သည္ ဟု သမိုင္းသုေတသီမ်ားက ယူဆၾက ေလသည္။

စလင္းၿမိဳ႕ၾကြခ်ီေတာ္မူလာၿခင္း

ကုလားက်မင္း၏ သားေတာ္ နရပတိစည္သူ မင္းၾကီးကား ေနာင္ေတာ္ မင္းယဥ္နရသိခၤလုပ္ၾကံ၍ သကၠရာဇ္ (၅၂၆)ခုေသာ္ ညီေတာ္နရပတိစည္သူ ေရႊဘံုေရႊနန္း တက္စံေတာ္မူ၏။ ထိုမင္းၾကီးကား သစၥာလည္း ေစာင့္၏။ မင္းက်င့္တရား ဆယ္ပါးႏွင္လည္း ၿပည္႕စံုေတာ္မူ၏။ ေနာင္ေတာ္ကို ၿပစ္မွားမိ၍ ေဘးေတာ္ အေနာ္ရထာေစာကဲ႕သို႕ ေတာင္ဘက္ေၿမာက္ဘက္ အေရွ႕အေနာက္နိုင္ငံေတာ္ အႏွံ႕ အစပ္ မင္းမိဖုယား ေမာင္းမမိသံ ၿခံရံလ်က္ စစ္အဂၤါ (၄)ပါးႏွင့္ တင့္တယ္စံပါယ္လွ်က္ ေရႊေဖာင္ေတာ္စီး၍ ကန္ေခ်ာင္းဆည္ေၿမာင္း ၿပဳစုေတာ္မူလာေသာ သာသနာေတာ္ႏွစ္ကား (၁၇၂၃)ခု ေကာဇာသကၠရာဇ္ (၅၄၁)ခုတြင္ စလင္းအရပ္သို႕ဆိုက္ေရာက္ေတာ္မူ၏။

ေဘာင္းလင္းၿမိဳ႕၌ ေဘးေတာ္ေကာင္းမွုေတာ္ ေစာလူးဘုရား၊ ကြ်ဲထိရြာ၌ ပုထိုးၾကီးဘုရားမ်ားကို ရွိခိုးပူေဇာ္ေတာ္မူၿပီးမွ ၿပည္ရြာ အေနအထိုင္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာတို႕ကို လွည္႕လည္၍ ၾကည္႕ရွုေတာ္ မူေသာအခါ ၾကငွန္းနတ္မင္း ကိုေတြ႕ေတာ္မူ၍ ကုလားက်မင္းသားေတာ္ နရတိစည္သူ ဇမၺဴလွည့္သြား မင္းတရားၿမတ္ ေမးေတာ္မူသည္ကား ၾကငွန္းနတ္မင္း ..... ငါသည္ေရွးေရွးမဆြ သံသရာက အဘယ္ဒါနကို ဥသဟမယုတ္ အားထုတ္ခဲ႕ဘူးေသာေၾကာင့္ ထူးၿမတ္ေသာ မင္းစည္းစိမ္ခ်မ္းသာကုိ ရပါသနည္း ဟုေမးေတာ္မူလွ်င္ ၾကငွန္းနတ္မင္းသည္ ဤသို႕ဆို၏။

ကြ်ႏု္ပ္ထက္ အသက္အရြယ္ၾကီးေသာ ငၿဖဴရွင္ နတ္မင္းၾကီး ရွိပါေလ၏။ ထိုနတ္မင္းကို ေမးေတာ္မူပါ ဟုမင္းၾကီးအား နားေတာ္ေလွ်ာက္ေလ၏။မင္းၾကီးလည္းထိုသို႕တၿပီးကား ငၿဖဴရွင္နတ္မင္းၾကီးကို ေခၚယူရန္ စည္းသားပတ္သား အၾကီးအမွဴး ႏွစ္ေယာက္တို႕ကို အမိန္႕ေတာ္မူ၏။စည္သား ပတ္သား အၾကီးအမွူး ႏွစ္ေယာက္တို႕လည္း ငၿဖဴရွင္နတ္မင္းၾကီးရွိရာ အရပ္သို႕ သြား၍ေခၚလာ၏။

ငၿဖဴရွင္ နတ္မင္းၾကီးလည္း မင္းၾကီးေခၚလွ်င္ လာရေပမည္ ဟုဆုိ၍ အေဆာတလွ်င္လာ၏။နတ္မင္းၾကီးေရာက္လွ်င္ မင္းၾကီး မိန္႕ေတာ္မူသည္ကား ၊နတ္မင္းၾကီး အသက္မည္မွ်ရွိၿပီနည္း ဟုေမးေတာ္မူ၏။နတ္မင္းၾကီးလည္း အကြ်ႏု္ပ္၏အသက္သည္ ကကုသန္ ၊ေဂါဏဂံု၊ကသပ၊ေဂါတမၿမတ္စြာစိေႏၱယ်ာ ေလးဆူကို ဆုယူပန္နတ္ ႏွစ္သက္သၿဖင့္ အသင့္မွီလိုက္ပါ၏ ဆိုၿပီးမွ မင္းၾကီးေမးေတာ္ မူသည္ကား နတ္မင္းၾကီး အကြ်ႏု္ပ္ သည္ မင္၏ ခ်မး္သာကို ရပါေသာအေၾကာင္းကား အဘယ္ေကာင္းမွုကို ၿပဳစုဆည္းပူးခဲ႕သနည္း ဟုေမးေတာ္မူ၏။

နတ္မင္းၾကီးလည္း ဟုတ္မွန္ရာကို အကြ်ႏု္ပ္ မဆိုလို မင္းတို႕သေဘာမည္သည္ မႏွစ္သက္ေသာ စကားတခြန္း ထြက္လွ်င္ အမ်က္ပ႗ိဃတ္ၾကီးတတ္လွ၏။သို႕ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဟုတ္မွန္ရာကို ကြ်ႏု္ပ္မဆိုလို ဟုေလွ်ာက္၏။

မင္ၾကီးလည္း အၾကိမ္းမ်ားစြား ေမးေတာ္မူ၏။နတ္မင္းၾကီး အကြ်ႏု္ပ္ကို အားမနာႏွင့္ ၊သိၿမင္တိုင္းကိုသာ မိန္႕ေတာ္မူ၊တစံုတခုေသာ အႏၱရာယ္ကို မွ် အကြ်ႏု္ပ္မၿပဳ ဟုသစၥာ ဓိ႒ာန္ အမွန္ဆိုေတာ္မူ၏။

ထိုအခါ ငၿဖဴရွင္နတ္မင္းၾကီး ဤသို႕ဆို၏။ မင္းၾကီးသည္ ေရွးေရွးမဆြ သံသရာက မ်ားၿပားလွေသာ ဒါနသီလအထူးကို ဆည္းပူးဖူးေတာ္မူေသာေၾကာင့္မဟုတ္၊ ဤအရပ္႒ာန ဤေဒသအကြက္တြင္ စြမ္းအင္ဗလ ၿပည့္စံုေသာ သုကရရာဇာ မဟာ၀က္မ်ားမင္း ၿဖစ္၍ ၾကီးၿခင္းခြန္းအားၿဖင့္ ေၿမသားကို ေကာက္ယက္၍ နက္စြာေသာ အိုင္အင္းၿဖစ္ လွ်င္ေရတင္သၿဖင့္ ရွည္ၿမင့္စြာကာလ ၀နမိဂ သားမ်ားအားလံုး မွီ၀ဲရာၿဖစ္၍ စင္စစ္ ဤကုသိုလ္အက်ိဳးေၾကာင့္ တိုးပြားခိုင္ၿဖီးၾကီးၿမတ္ေသာလူစည္းစိမ္ကို ခ်မ္းၿငိမ္းသုခ ခံစားရသည္ ဟုနားေတာ္ေလွ်ာက္လွ်င္ မင္းၾကီးသည္ ၀မ္းေၿမာက္ၿခင္ ၿပင္းစြာၿဖစ္၍ အနည္းငယ္ေသာ ဒါနသည္ ဤမွ်ေလာက္စင္ စည္းစိမ္ရွင္ၿဖစ္ရ၏။ၾကီးမားေသာ ဒါနၿဖစ္မူကား ၊အဘယ္မွာ လွ်င္ဆိုဘြယ္ရာရွိအံ့နည္း

စလင္းအရပ္၌ ဆည္ေၿမာင္း ေခ်ာင္း ကန္ မ်ား တည္ေဆာက္ေစေတာ္မူၿခင္း

စလင္းၿပည္စိုး လက္်ာခင္မြန္သည္ အကႋ် ေရႊဖ်ဥ္၀တ္လွ်က္ ပကၠလာေမးတြင္ၾကိဳးပတၱမ်ား ဘယက္ကို သြယ္တတ္ေသာ ပကၠဘာေဆာင္း၍ ကြ်န္ငယ္ သေဘာက္ (၂၀၀)ႏွင့္ ဆင္ၿဖဴကန္ရြာ အေရွ႕တြင္ ႏွစ္ေထာင္မွ်ေလာက္ေသာ ႏြားကိုရူစား၍ေန၏။ ထုိအခါ ကုလားက်မင္း သားေတာ္ နရပတိစည္သူ ဇမၺဴလွည္႕သြား မင္းတရားၾကီးသည္ ငသမန္ဟူေသာ မင္းခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ေခၚေတာ္မူ၍ ငသမန္ငယ္၊ ႏြားေက်ာင္းသူၾကီးမင္းကို ေခၚေခ်ဟု ေစေတာ္မူ၏။ ငသမန္လည္း အေဆာတလွ်င္ သြား၍ေခၚေလ၏။ ႏြားေက်ာင္းသူၾကီးမင္း အကြ်ႏု္ပ္တို႕သခင္ အရွင္မင္းၾကီး ေခၚေတာ္မူ၏ ဟုဆို၏။ စလင္းသူၾကီး လက်္ာမြန္လည္း မင္းၾကီးထံသို႕ ကပ္ေလ၏။ မင္းၾကီးလည္း မင္းမတ္အသူနည္း ဟုေမးေတာ္မူ၏။ ဘုရားကြ်န္ေတာ္ စလင္းၿပည္စိုး လက်္ာခင္မြန္ ဟုနားေတာ္ေလွ်ာက္၏။ မင္းၾကီးလည္း ၿပည္စိုးလက်္ာခင္မြန္ ဤအရပ္ကို အဘယ္အရပ္ေခၚသနည္း ဟုေမးေတာ္မူ၏။ ၿပည္စိုးလက်္ာခင္မြန္လည္း ဤအရပ္ကို စလင္းအရပ္ ေခၚပါသည္ဟု နားေတာ္ေလွ်ာက္၏။ ဤစကားကို ၾကားေတာ္မူလွ်င္ အစဥ္ရွည္ၾကာစြာ ၿပည္ရြာၿဖစ္ၿခင္း အေၾကာင္း ကန္ေခ်ာင္း ဆည္ေၿမာင္း တူေဖာက္လိုေသာ အၾကံရွိသည္ႏွင့္ နဂါးရုပ္ေဖာင္ေတာ္မွ သက္၍ သကၠဒါန္ေလွေတာ္ တက္စီးၿပီးလ်င္္ စလင္းၿပည္စိုး လက်္ာခင္မြန္ကိုလည္း သကၠဒါန္ေလွေတာ္ တြင္တင္၍ လုပ္ခင္းေဆာင္တာ လယ္ယာကန္ေခ်ာင္းဆည္ ေၿမာင္း အစဥ္ၿဖစ္မည္႕ အရပ္ကို ၿပညႊန္း ရေလ၏။ သကၠဒါန္ေလွေတာ္ ႏွင့္ အေနာက္အရပ္သို႕ လွည္႕လည္ၾကည့္ရွုေတာ္ မူၿပီးေသာ္ ေပါင္း၀အရပ္ ေတာ္အုပ္၌ ဥခ်ိဳတြန္သံ ၾကားေတာ္မူ၏။ဤအသံကား အဘယ္အသံနည္း ဟုေမးေတာ္မူ၏။ ၿပည္စိုးလက်္ာခင္မြန္လည္း ဥခ်ိဳးတြန္သံ ဟုနားေတာ္ေလွ်ာက္၏။ ဥခ်ိဳးတြန္သည္ကို အေၾကာင္းၿပဳ၍ ဤအရပ္ကို ဥခ်ိဳးပစ္ေခ်ာင္း ဟုတြင္၏။ ထိုအရပ္မွ သကၠဒါန္ေလွေတာ္ႏွင့္ လွည္႕ၿပန္ေတာ္မူ၍ ေခ်ာင္းနားသို႕ စံုေတာ္မူမွ ရတနာၿခေသၤ႕ရြာ တိုင္ေအာင္ ေဖာင္လွည္႕ေတာ္မူခဲ႕ေလ၏။ မွူးမတ္အေပါင္းတို႕ သည္လည္း သကၠဒါန္ေလွေတာ္ လာမည့္အရပ္ကို ၾကိဳဆိုလွ်က္ေနလင့္ကုန္၏။ေလွေတာ္ဆိုက္လွ်င္ မွူးမတ္အေပါင္းကို မိန္႕ေတာ္မူသည္ကား၊ ေလွေတာ္ဆိုလွ်င္ မွူးမတ္အေပါင္းကို မိန္႕ေတာ္မူသည္ကား၊ မင္းမတ္တို႕ အစဥ္ရွည္စြာ မဟာတ႒ာက ထာ၀ရ ၿဖစ္မည္႕ အေၾကာင္းကို ေမာင့္ေမ႕ေတာ္မူ၍ ကန္ဆည္ေတာ္မူမည္ ဟုမိန္ေတာ္မူ၏။စလင္းၿပည္စိုး လက်္ာခင္မြန္၊အမတ္ၾကံသိုင္း၊ အမတ္သု၀ဏၰဗိုလ္ ဤသံုးေယာက္တို႕သည္ ၾကံေတာ္မူေသာ အၾကံေတာ္သည္ ေကာင္းၿမတ္ေသာ အၾကံေတာ္ ဟုနားေတာ္ဟုနားေတာ္ေလွ်ာက္၏။ထိုအခါ အမတ္ေတာ္ အနႏၱပစၥည္းကို ေခၚေတာ္မူ၍ မင္းမတ္ ကန္ဆည္ေတာ္မူမည္ ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေတာင္ေၿမာက္ တာထိုးေလ ဟုမိန္႕ေတာ္မူ၏။ထင္းသို႕ မိန္႕ေတာ္မူရာ အရပ္ကိုလည္း ဂူႏွင့္ ေက်ာင္း တည္ေဆာက္ေတာ္မူ၍ ၀တၳဳကန္ေၿမ လွဴေတာ္မူ၏။ မွူးမတ္အေပါင္းႏွင့္ တိုင္ပင္ေတာ္မူသည္ကို အၾကာင္းၿပဳ၍ ထိုအရပ္ကို မင္းတေပါင္းကူး ဟုတြင္၏။ ယင္းမွသည္ ေတာင္အရပ္သို႕ လာေတာ္မူၿပန္၍ ေညာင္ပင္ေစ်း အေနာက္တိုင္လွ်င္ ကန္ဆည္မည့္ အစီအရင္ကို မိန္႕ေတာ္မူၿပန္၏။ယင္းသည္႕အရပ္တြင္လည္း ဂူႏွင့္ေက်ာင္း တည္ေတာ္မူ၍ ၀တၳဳကန္ေၿမလွဴေတာ္မူ၏။ ထိုအရပ္ကိုလည္း ကန္စီရင္ ဟုတြင္၏။ ယင္းက သည္ လာေတာ္မူၿပန္၍ ၀ိပႆနာအရပ္သို႕ ေရာက္ေတာ္မူလွ်င္ အနႏၱပစၥည္းလည္း တာထိုးရာက ေရာက္လွ်င္ ဤသို႕နားေတာ္ေလွ်ာက္၏။ေၿမာက္ကား ရတနာၿခေသၤရြာ ၊ေတာင္ကား ထစိုက္ရြာ၊ထို အရပ္၌ တာတိုင္စိုက္၍ ၿပီးပါေၾကာင္း ကိုနားေတာ္ေလွ်ာက္လွ်င္ ၀မ္းေၿမာက္ ၀မး္သာေတာ္မူ၏။ ယင္းအရပ္တြင္ ဂူႏွင့္ေက်ာင္းတည္ေတာ္မူ၍ ၀တၳဳကန္ေၿမလည္း လွဴူေတာ္မူ၏။ ဤအရပ္ကိုလည္း ရယ္ရႊင္ေတာ္မူသည္ကို အေၾကာငး္ၿပဳ၍ ရယ္ရႊင္ ဟုတြင္၏။

ေဇယ်သိခၤ

From Myanmar Online Encyclopedia

သကၠရာဇ္ ၅၅၉ (ေအဒီ ၁၁၉၇) တြင္ နရပတိစည္သူသားေတာ္ျဖစ္ေသာ ေဇယ်သိခၤ ေခၚ နန္းေတာင္းမ်ားမင္း နန္းတက္ေတာ္မူေလသည္။ (ရာဇ၀င္ တခ်ိဳ႕တြင္ မင္းသားသည္ ငယ္စဥ္က နားေတာင္းကို စိန္ စေသာ ရတနာမ်ိဳးစံုျဖင့္ အမ်ားအျပား ၀တ္ဆင္ေသာေၾကာင့္ နားေတာင္းမ်ားမင္းဟု ေခၚဆိုၾကသည္ဟု မွတ္ၾကကုန္ေလသည္။) ေဇယ်သိခၤမင္းၾကီးသည္္ မင္းျဖစ္လွ်င္ ဖခမည္းေတာ္ မွာၾကားသည့္အတုိင္း ျပဳလုပ္ေတာ္မူေလသည္။ ေနာင္ေတာ္တုိ႔ကိုလည္း ေန႔တုိင္း သြား၍ တုိင္းေရး၊ ျပည္ေရးတုိ႔ကို တုိင္ပင္ေလသည္။ ထုိမွ်မက မင္းက်င့္တရား ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာေၾကာင့္ ျပည္သူတုိ႔ ခ်စ္ၾကေလကုန္သည္။ ေဇယ်သိခၤကား အဆင္းလည္း လွသည္။ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာႏွင့္လည္း ျပည္စံုေလသည္။ မင္းၾကီးသည္ တစ္ရံေရာအခါ ဥရုံျမိဳ႔သို႔ ရတနာေရႊေဖာင္ႏွင့္ စုန္ေတာ္မူရာတြင္ မိဖုရားအိမ္ေတာ္သည္ သားေတာ္ကို ေမြးေလသည္။ သို႔ေသာ္ ေနျပည္ေတာ္သို႔ ျပန္ေတာ္မူရာ လမ္းတြင္ပင္ သားေတာ္ ၾကမၼာကုန္ေလသည္။ မယ္ေတာ္ မိဖုရား ႏွင့္ မင္းၾကီးကား ေၾကကြဲေတာ္မူ၍ စားေတာ္မေခၚပဲ ရွိေနေလသည္။

ထုိအခါ မိဖုရားမ်ားျဖစ္ၾကေသာ အလယ္ျပင္သည္၊ ေျမာက္ျပင္သည္၊ ႏွစ္ပါးလည္း ပညာရွိအမတ္ သိဒၶိကာ ႏွင့္၊ ၾကံသုိင္းတုိ႔ကို ေခၚယူျပီး မင္းၾကီးကို ႏွလံုးေတာ္ေျဖေအာင္ ျပဳေလာဟု တုိက္တြန္းေလသည္။ အမတ္ၾကီး ႏွစ္ပါးလည္း မင္းၾကီးသို႔ ကပ္ျပီး `အရွင္မင္းၾကီး သံသရာတြင္ က်င္လည္ေသာ သတၱ၀ါ အေပါင္းတုိ႔သည္ အနိစၥတရားမွ မကင္း၊ နိဗၺာန္သာ အျမဲရွိသည္၊ သခၤါရာ၊ သခၤါရ တရားသေဘာတုိ႔သည္ အနိစၥာ၀တ၊ အျမဲမရွိပါ၊ ဥပၸါဒ၀ယဓမၼိေနာ၊ ျဖစ္၍ပ်က္တတ္ေသာ သေဘာလည္း ရွိကုန္၏၊ ဥပၸဇၨိတြာ၊ ျဖစ္ျပီး၍။ နိရုဇၥဳႏၲိ ခ်ဳပ္တတ္ေသာသေဘာ ရွိ၏၊ ေတသံ ထုိသို႔ ျဖစ္တတ္၊ ပ်က္တတ္ေသာ သေဘာတရား ၂ ပါးတို႔၏။ ဂူပသေမာ၊ ျငိမ္းရာျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္ သာလွ်င္ စင္စစ္အားျဖင့္ ခ်မ္းသာစြျဖစ္ေလသည္။ ဟု ရွင္ေတာ္ ျမတ္စြာ ေဟာခဲ့ေလသည္ မင္းၾကီးလည္း ေရႊႏွလံုးေတာ္ ထားေတာ္မူ သင့္သည္´ ဟု ေလွ်ာက္ၾကေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း `အမတ္တုိ႔ ျဖစ္တတ္၊ပ်က္တတ္ေသာ တရားကုိ သိေတာ္ေသာ္ ယခုမူကား ငါမသိႏုိင္´ ဟူ၍ ရွိက္တငင္ရွိေတာ္မူေလသည္။

နားေတာင္းမ်ားမင္း၏ နန္းစံ ေလးႏွစ္ေျမာက္တြင္ မင္းႀကီးအား မဇၩမေဒသမွ ဓာတ္ေတာ္ေမြေတာ္မ်ားႏွင့္ မဟာေဗာဓိပင္ အရပ္၌ တည္ထားကိုးကြယ္ေသာ ေစတီေတာ္ပံု ထုလုပ္ထားသည့္ ပံုေတာ္ေစတီေတာ္ တစ္ဆူကို ဆက္သခဲ့သည္။ မင္းႀကီးသည္ လြန္စြာႏွစ္သက္ အားရေတာ္မူ၍ ထိုပံုေတာ္အတိုင္း ဓာတ္ေတာ္ေမြေတာ္မ်ားကို ဌာပနာ၍ ေစတီတစ္ဆူ တည္ၿပီး မဟာေဗာဓိဟု သမုတ္ခဲ့ေၾကာင္း ယံုၾကည္ၾကလ်က္ရွိသည္။ ေစတီေတာ္ပတ္ဝန္းက်င္၌ ဗုဒၶဂယာ မဟာေဗာဒိအရပ္၌ တည္ေသာ သတၱဌာနကဲ့သို႔ သတၱဌာန ေစတီ ေျခာက္ဆူ ဝန္းရံ၍ တည္ထားေတာ္မူသည္။

မင္းၾကီးလည္း အမတ္တုိ႔ တရားျပသေလွ်ာက္တင္မူေၾကာင့္ စိတ္ျပန္လည္လာျပီး သံသရာအတြက္ ေစတနာ ဟူေသာ ေကာင္းမူေတာ္ကို တည္ေလသည္။ ခမည္းေတာ္ မျပီးေသာ ေဂါဓပလႅင္ ကန္ေတာ့ပလႅင္ဘုရားကိုလည္း ျပီးေအာင္ တည္ေတာ္မူေလသည္။ မင္းၾကီးကား ဒါန၊သီလ မင္းက်င့္တရား ဆယ္ပါး ႏွင့္ ျပည္စံုေသာ္လည္း သက္ေတာ္ ၄၂-ႏွစ္တြင္ ေရာဂါျဖင့္ နတ္ရြာစံေလသည္။